Mind Wars - Holy Terror

Misunderstood by all but a few

You hope to overcome the demons chasing you

Tempted to give in and weary from the chase

The conflict in your soul shows in lines on your face

Telling of a tale that only you believe

To others who in pity watch

But soon will turn their backs and leave

Too many there’s no hope

Except survive against the cruel world

Disown the cause of all the problems

They’re your children soon forgotten

Reminded of the things

That no one likes to think about

By poor, downtrodden people

Living in discarded waste

Go home to barred and shuttered windows

Keep the thieves and beggars out

Trapped by fear inside a fortress

Built by your own hands of hate

Nothing for those outside the circle of society

So lock the door and cock the rifle

Sitting, waiting, patiently

Looking for a moving target

In this wind blown no man’s land

That once was home to all your children

Who left escaping prison’s bars

They now are part of those outside

And hated from behind closed doors

The parents who once loved them

Care not if they see the cause

Won’t admit that they are still alive

Life seems hopeless is it just us?

Door iedereen verkeerd begrepen behalve door enkelen

Je hoopt de demonen te overwinnen die je achtervolgen

In de verleiding om toe te geven en moe van de achtervolging

Het conflict in je ziel wordt weergegeven in lijnen op je gezicht

Een verhaal vertellen dat alleen jij gelooft

Aan anderen die medelijden hebben

Maar spoedig zullen ze de rug toekeren en vertrekken

Te veel, er is geen hoop

Behalve overleven tegen de wrede wereld

Ontken de oorzaak van alle problemen

Ze zijn je kinderen snel vergeten

Herinnerd aan de dingen

Waar niemand graag aan denkt

Door arme, vertrapte mensen

Leven in weggegooid afval

Ga naar huis naar getraliede en geblindeerde ramen

Houd dieven en bedelaars buiten

Gevangen door angst in een fort

Gebouwd door je eigen handen van haat

Niets voor mensen buiten de kring van de samenleving

Dus doe de deur op slot en span het geweer

Zitten, wachten, geduldig

Op zoek naar een bewegend doel

In deze wind waait niemandsland

Dat was ooit het thuis van al je kinderen

Wie verliet de tralies van de gevangenis?

Ze maken nu deel uit van die buiten

En gehaat van achter gesloten deuren

De ouders die ooit van hen hielden

Het maakt niet uit of ze de oorzaak zien

Zal niet toegeven dat ze nog leven

Het leven lijkt hopeloos, zijn wij het alleen?