I don’t know - HIRO

Я закрываю глаза и вижу тебя одну, одну

И мне нечего тебе сказать

И мне нечего тебе сказать

И мне нечего тебе сказать

Коснись ладонью сердца, оно тебе все расскажет

Твой нежный взгляд терзает мою душу, когда вокруг темно

Воспоминания из глубины души выходят в виде капель слез

Эти дни были моими твоими лучшими

Никогда, никогда!

Я не забуду!

О тебе я написал столько песен,

А теперь тебя нет, а я здесь — мы не просто не вместе

В диком трипе так пытаемся избавиться от чувства вины

Разговоры пластилиновые мы слепили из них наши мини миры

Бери дури сколько влезет внутрь

Нам всегда на это как-то параллельно, хуле

Только я прошу не перекури

Чувствую пульс твой стучит

Впустим грусть, пусть только она не навредит

Память осколками, крики под окнами

Чувствами громкими — столько эмоций

Нам лишь бы боль потушить, только сквозь этажи не смотри

Пусто внутри, как ни крути, факты рутин,

Так-то я простолюдин.

Толпа, я один

Реально один, будто родился и умру один.

И твой нежный взгляд терзает мою душу, когда вокруг темно

Воспоминания из глубины души выходят в виде капель слез

Эти дни были моими твоими лучшими

Никогда, никогда!

Я не забуду!

О тебе я написал столько песен,

А теперь тебя нет, а я здесь — мы не просто не вместе.

I don't know, I don't know

I don't know, I don't know

I don't know, I don't know

I don't know, I don't know

Серое утро, на небе не облачка,

Сидя на подоконнике ты пяткой открываешь форточку

Так вот о чем я еще не рассказывал тебе

Я был дико влюблен, как в первый раз

Это чувство меня не отпускает.

А я по цепочке воспоминаний натыкаюсь на глаза ее

Среди невысоких каменных зданий

Там, где она сейчас, меня нет

И миллионы смс от меня на ее билайне

Я закрываю глаза и вижу тебя одну, одну

И мне нечего тебе сказать

И мне нечего тебе сказать

И мне нечего тебе сказать

Коснись ладонью сердца, оно тебе все расскажет

Твой нежный взгляд терзает мою душу, когда вокруг темно

Воспоминания из глубины души выходят в виде капель слез

Эти дни были моими твоими лучшими

Никогда, никогда!

Я не забуду!

О тебе я написал столько песен,

А теперь тебя нет, а я здесь — мы не просто не вместе.

Почему так распорядилась вселенная жизнями

I don't know

Ik sluit mijn ogen en zie je alleen, alleen

En ik heb je niets te zeggen

En ik heb je niets te zeggen

En ik heb je niets te zeggen

Raak je hart aan met je handpalm, het zal je alles vertellen

Je zachte blik kwelt mijn ziel als het donker is

Herinneringen uit de diepten van de ziel komen naar boven in de vorm van tranendruppels

Deze dagen waren mijn jouw beste

Nooit!

Ik vergeet niet!

Ik heb zoveel liedjes over jou geschreven

En nu ben je weg, en ik ben hier - we zijn niet alleen niet samen

In een wilde reis dus proberen om van schuld af te komen

Plasticine-gesprekken, we hebben er onze miniwerelden van gemaakt.

Neem zoveel dope als je erin past

We zijn hier altijd op de een of andere manier parallel mee bezig, godslastering

Alleen ik vraag je niet te roken

Ik voel dat je pols klopt

Laat verdriet binnen, laat het geen pijn doen

Geheugenfragmenten, geschreeuw onder de ramen

Luide gevoelens - zoveel emoties

We moeten gewoon de pijn verdrijven, kijk alleen niet door de vloeren

Leeg van binnen, wat men ook mag zeggen, de feiten van routines,

Ik ben dus een gewone burger.

Menigte, ik ben alleen

Echt een, alsof ik geboren ben en alleen zal sterven.

En je zachte blik kwelt mijn ziel als het donker is

Herinneringen uit de diepten van de ziel komen naar boven in de vorm van tranendruppels

Deze dagen waren mijn jouw beste

Nooit!

Ik vergeet niet!

Ik heb zoveel liedjes over jou geschreven

En nu ben je weg, en ik ben hier - we zijn niet alleen niet samen.

Ik weet het niet, ik weet het niet

Ik weet het niet, ik weet het niet

Ik weet het niet, ik weet het niet

Ik weet het niet, ik weet het niet

Grijze ochtend, geen wolkje aan de lucht,

Zittend op de vensterbank, open je het raam met je hiel

Dus dit is wat ik je nog niet heb verteld

Ik was smoorverliefd zoals de eerste keer

Dit gevoel laat me niet los.

En langs de ketting van herinneringen struikel ik over haar ogen

Tussen de lage stenen gebouwen

Waar ze nu is, ben ik weg

En miljoenen sms'jes van mij op haar beeline

Ik sluit mijn ogen en zie je alleen, alleen

En ik heb je niets te zeggen

En ik heb je niets te zeggen

En ik heb je niets te zeggen

Raak je hart aan met je handpalm, het zal je alles vertellen

Je zachte blik kwelt mijn ziel als het donker is

Herinneringen uit de diepten van de ziel komen naar boven in de vorm van tranendruppels

Deze dagen waren mijn jouw beste

Nooit!

Ik vergeet niet!

Ik heb zoveel liedjes over jou geschreven

En nu ben je weg, en ik ben hier - we zijn niet alleen niet samen.

Waarom heeft het universum het leven op deze manier weggegooid?

ik weet het niet