En Las Calles De Liniers - Hermetica

En las mugrientas esquinas de Liniers pierdo los días

Pues no me toca escapar.

El gran apego a lo ilusorio se refleja en la vidrieras

De un trucho centro comercial.

La idolatría populosa se dibuja en largas filas

Para adorar y no pensar.

La piedra muerta del desvío falsamente milagrosa

Sigue ocultando la verdad.

Insatisfechos, renegados que se niegan a si mismos,

Faltos de calma y de piedad.

Buscan el triángulo en las niñas para alimentar su morbo,

Y masturbarse en soledad.

Ellas tambien gozan mostrandose inocentes,

Son arpías, esclavas del televisor,

Viven pensando en lo externo, son adictas a la vida

Buscan billetes y pasión.

Sólo transmito lo que observo,

No es una invención de mi mente, no.

Esto acontece cuando contemplo el presente

En las calles de Liniers.

Mas cuando el sol, mi fiel testigo, da de lleno en el asfalto

Y derrite el alquitrán

Los fermentos nauseabundos de la basura estancada

Entorpecen mi pensar.

En la esquina un policía está peleando con su hembra;

Pues esta nunca le fue fiel

Bajo el paso de las vías los mendigos se revuelcan

Muy pocos los quieren mirar

Y la inverbe horda humana que desciende de los trenes,

Desesperada y alocada

Contamina mi cabeza y busco amarlos como sea

Para no volver jamás.

Sólo transmito lo que observo,

No es una invencion de mi mente, no.

Esto acontece cuando contemplo el presente

En las calles de Liniers.

En las calles, en las calles, en las calles de Liniers.

In de smerige hoekjes van Liniers verspil ik mijn dagen

Nou, het is niet mijn beurt om te ontsnappen.

De grote gehechtheid aan het illusoire wordt weerspiegeld in de glas-in-loodramen

Van een nep-winkelcentrum.

Volle afgoderij wordt in lange rijen getekend

Aanbidden en niet denken.

De valse wonderbaarlijke bypass dode steen

Blijf de waarheid verbergen.

Ontevreden, afvalligen die zichzelf verloochenen,

Gebrek aan kalmte en genade.

Ze zoeken naar de driehoek bij meisjes om hun morbiditeit te voeden,

En masturberen in eenzaamheid.

Ze vinden het ook leuk om onschuldig te zijn,

Het zijn harpijen, slaven van de televisie,

Ze leven denkend aan het uiterlijke, ze zijn verslaafd aan het leven

Ze zoeken naar kaartjes en passie.

Ik breng alleen over wat ik waarneem,

Het is geen uitvinding van mijn geest, nee.

Dit gebeurt wanneer ik over het heden nadenk

In de straten van Liniers.

Maar als de zon, mijn trouwe getuige, recht op het asfalt valt

En smelt de teer

De misselijkmakende gisting van stilstaand afval

Ze belemmeren mijn denken.

In de hoek vecht een politieman met zijn vrouwtje;

Nou, dit was hem nooit trouw

Onder de rails wentelen de bedelaars zich

Er zijn er maar weinig die ernaar willen kijken

En de woordeloze menselijke horde die uit de treinen neerdaalt,

wanhopig en gek

Het vervuilt mijn hoofd en ik probeer van ze te houden zoals ze zijn

Om nooit meer terug te keren.

Ik breng alleen over wat ik waarneem,

Het is geen uitvinding van mijn geest, nee.

Dit gebeurt wanneer ik over het heden nadenk

In de straten van Liniers.

In de straten, in de straten, in de straten van Liniers.