Lied 9 - Spur - Herbert Grönemeyer

Es wird kompliziert

wenn nichts mehr passiert

geschlafen wird am Jahresende

Monotonie

ist die falsche Therapie

weil man sich spurlos verschwendet

Ist mein Konto schlank

wechsel' ich schnell die Bank

jedes Ändern ist ein Anfang

Ist die Arie aus

verlass' ich das Opernhaus

ich hab die Geschichte nicht verstanden

und kommt erstmal der Sinn abhanden

bleibt in mir kein Stein auf dem anderen

Denn wenn ich mich verlier'

und es fällt mir

schwer mich wieder zu finden

dann folg' ich stur

meiner Spur

durch mein Empfinden

durch alle meine Sünden

bis auf den Grund meiner Natur

Wenn es einfach wär'

wär' alles verkehrt

Hauptsache, es geht an die Reserven

Gibt’s ein Problem

kann ich nicht widerstehen

such' mein Heil in anderer Leute Scherben

kann’s mir schnell mit mir verderben

mein ärgster Gegner werden

Denn wenn ich mich verlier'

und es fällt mir

schwer mich zu finden

dann folg' ich stur

meiner Spur

durch das Empfinden

durch alle meine Sünden

bis auf den Grund meiner Natur

bin mein Grund, meine Natur

Het wordt ingewikkeld

als er niets anders gebeurt

we slapen aan het einde van het jaar

eentonigheid

is de verkeerde therapie?

omdat je jezelf verspilt zonder een spoor achter te laten

Is mijn account smal

Ik verander snel van bank

elke verandering is een begin

Is de aria voorbij?

Ik verlaat het operagebouw

Ik begreep het verhaal niet

en allereerst gaat de betekenis verloren

er is geen steen onberoerd gelaten in mij

Want als ik mezelf verlies

en het valt me ​​op

moeilijk om me weer te vinden

dan volg ik koppig

mijn baan

door mijn gevoelens

door al mijn zonden

tot op de bodem van mijn natuur

Als het makkelijk was

alles zou verkeerd zijn

Het belangrijkste is om naar de reserves te gaan

Is er een probleem?

ik kan het niet laten

Zoek mijn redding in de gebroken stukken van andere mensen

het kan me snel bederven

word mijn ergste tegenstander

Want als ik mezelf verlies

en het valt me ​​op

moeilijk om mij te vinden

dan volg ik koppig

mijn baan

door gevoel

door al mijn zonden

tot op de bodem van mijn natuur

ben mijn reden, mijn natuur