Anderswelt - Heimdalls Wacht

Neblige Wälder

Eine Welt des dunklen Zaubers

Betörende Schönheit

Im Zwielicht der Dämmerstunden

Wimmelnde Licht an der geheimen Tür im Felsen

Geheimgang zur Insel im See, zu einer anderen Welt

Geistermusik, wild und traurig zugleich

Versunken in melancholische Selbstvergessnheit

Erinnerung an das Unerrichbare

Doch das Auge des Menschen wird sehend

Durch das Gras vom Elfenthrone

Und den Zauber dreier Dornenbäume im spitzen Winkel

Der pulsierende Lichtkern vor mir verdichtet sich zur ätherischen Gestalt

Geformt durch kollektives Bewusstsein platonischer Ideen

Gedankenmuster vom tiefsten Grund der Seele

Reflektion unseres innersten Selbst

Astrale Formung, Geistmaterie

Nur Blendwerk, oder Astralleib?

Erinnerung an das Unerreichbare

Doch das Auge des Menschen wird sehend

Durch das Gras vom Elfenthrone

Und den Zauber dreier Dornenbäume im spitzen Winkel

Und auf dem Kopf des Fiedlers erscheinen Hörner

Seine Zaubermelodie lässt die Zeit zu Staub zergehen

Im Geisterritte ziehen wir in den Wald des Totengeläuts

Im Gefolge der grünen Kinder

Geister als unentbehrliches Bindeglied zwischen Sonne und Erde

Überbringer des Prana

Ätherische Gasform

Ich bin Zeuge bei meinem Besuch in der anderen Welt

Altes Mädchen, gib mir dein Holz, und ich gebe dir meines, wenn ich zu einem

Baum geworden bin

A has tu rege mi tua dinum

Öffne dich Welt, auf das ich werde wie du

Ich spüre, wie ich zergehe

Ich spüre mein Entschwinden

Auflösung des Selbst

Im dionysischen Rausch

Geistmaterie formt sich

Im flüchtigen Wechsel der Gefühle

Ohne greifbare Gestalt

Erinnerung an das Unerreichbare

Doch das Auge des Menschen wird sehend

Durch das Gras vom Elfenthrone

Und den Zauber dreier Dornenbäume im spitzen Winkel

Eskalation der Sehnsucht

Misty Woods

Een wereld van duistere magie

Betoverende schoonheid

In de schemering van de schemeringuren

Kronkelend licht bij de geheime deur in de rots

Geheime doorgang naar het eiland in het meer, naar een andere wereld

Geestmuziek, wild en verdrietig tegelijk

Verloren in melancholische zelfvergetelheid

Herinnering aan het onbereikbare

Maar het menselijk oog ziet

Door het gras van de elfentroon

En de magie van drie doornbomen in de scherpe hoek

De pulserende kern van licht voor me condenseert tot een etherische vorm

Gevormd door collectief bewustzijn van platonische ideeën

Gedachtenpatronen uit de diepste diepten van de ziel

Weerspiegeling van ons diepste zelf

Astrale vorming, geestelijke materie

Alleen illusie, of astraal lichaam?

Herinnering aan het onbereikbare

Maar het menselijk oog ziet

Door het gras van de elfentroon

En de magie van drie doornbomen in de scherpe hoek

En op het hoofd van de violist verschijnen hoorns

Zijn magische melodie laat de tijd tot stof smelten

In de Ghost Ride gaan we het bos van de doodsklok in

In het kielzog van de groene kinderen

Geesten als onmisbare schakel tussen zon en aarde

drager van prana

Etherische gasvorm

Ik ben getuige van mijn bezoek aan de andere wereld

Oude meid, geef me je hout en ik geef je het mijne als ik naar een

zijn een boom geworden

A has tu rege mi tua dinum

Open jezelf wereld waarin ik zal worden zoals jij

Ik voel mezelf smelten

Ik voel mijn verdwijning

ontbinding van het zelf

Bij dionysische intoxicatie

Geest materie vormen

In de vluchtige verandering van gevoelens

Zonder tastbare vorm

Herinnering aan het onbereikbare

Maar het menselijk oog ziet

Door het gras van de elfentroon

En de magie van drie doornbomen in de scherpe hoek

escalatie van verlangen