Koenig von Thule - Heimataerde

Es war ein König in Thule

Gar treu bis an sein Grab

Dem sterbend seine Buhle

Einen goldnen Becher gab

Es ging ihm nichts darüber

Er leert ihn jeden Schmaus;

Die Augen gingen ihm rüber

So oft er trank daraus

Und als er kam zu sterben

Zählt er seine Städt im Reich

Gönnt alles seinen Erben

Den Becher nicht zugleich

Er saß beim Königsmahle

Die Ritter um ihn her

Im hohem Vätersaale

Dort auf dem Schloß am Meer

Dort stand der alte Zecher

Trank letzte Lebensglut

Und warf den heil’gen Becher

Hinunter in die Flut

Er sah ihn stürzen, trinken

Und sinken in das Meer

Die Augen täten ihm sinken

Trank nie einen Tropfen mehr

Er was een koning in Thule

Trouw tot in zijn graf

Zijn geliefde sterft

Een gouden beker gegeven

Daar trok hij zich niets van aan

Hij drinkt elk feest leeg;

Zijn ogen rolden over

Zo vaak als hij ervan dronk

En toen hij kwam om te sterven

Telt hij zijn steden in het koninkrijk?

Alles aan zijn erfgenamen schenken

Niet de beker tegelijk

Hij zat aan het koninklijk banket

De ridders om hem heen

In de hoge vaders hal

Daar bij het kasteel aan zee

Daar stond de oude feestvierder

Dronken de laatste sintels van het leven

En gooide de heilige beker

Beneden in het getij

Hij zag hem vallen, drinken

En zinken in de zee

Zijn ogen zouden hangen

Nooit meer een druppel gedronken