Skibbereen - Hazel O'Connor, Cormac De Barra

Oh father dear I often hear you speak of Erin’s Isle

Her lofty scenes, her valley’s green, her mountains rude and wild

They say it is a lovely land wherein a prince might dwell

Oh why did you abandon it the reason to me tell

Oh well do I remember that bleak december day

The landlord and the sheriff came to drive us all away

He set my roof on fire, when my rent I could not find

And that’s the cruel reason that I left it all behind

Your mother too, god rest her soul, she fell on snowy ground

She could not raise her body, seeing desolation around

She never rose but slipped away from life to mortal dream

And found a quiet grave my boy in dear old skibbereen

And you were only two years old and feeble was your frame

I could not leave you with my friends, you bore your father’s name

I wrapped you in my cottamore, in the dead of night unseen

I heaved a sigh, and bade goodbye to dear old skibbereen

Oh father the day may come in answer to the call

Each irishmen with feeling stern will rally one and all

I’ll be the man to lead the van beneath our flag of green

And loud and high we’ll raise a cry remember skibereen

Oh vader, ik hoor je vaak praten over Erin's Isle

Haar verheven taferelen, het groen van haar vallei, haar bergen ruw en wild

Ze zeggen dat het een prachtig land is waar een prins zou kunnen wonen

Oh waarom heb je het verlaten, de reden om me te vertellen?

Ach, ik herinner me die gure decemberdag nog

De huisbaas en de sheriff kwamen ons allemaal wegjagen

Hij zette mijn dak in brand, toen ik mijn huur niet kon vinden

En dat is de wrede reden dat ik alles achterliet

Je moeder ook, god rust haar ziel, ze viel op besneeuwde grond

Ze kon haar lichaam niet optillen, terwijl ze troosteloosheid om zich heen zag

Ze stond nooit op, maar glipte weg van het leven naar een sterfelijke droom

En vond een rustig graf mijn jongen in lieve oude skibbereen

En je was pas twee jaar oud en zwak was je frame

Ik kon je niet bij mijn vrienden achterlaten, je droeg de naam van je vader

Ik wikkelde je in mijn cottamore, in het holst van de nacht ongezien

Ik slaakte een zucht, en nam afscheid van lieve oude skibbereen

Oh vader, de dag kan komen als antwoord op de oproep

Elke Ier met een gevoel van strengheid zal er een verzamelen

Ik zal de man zijn om het busje onder onze groene vlag te leiden

En luid en hoog zullen we een kreet heffen, onthoud skibereen