A Pyrrhic Victory For Humanity - Havok

I’m evolving upwards, forwards

Running, seeing, feeling

I shift from dust to water to dust

In all my grace i’m kneeling

The peace of danger left behind

Easliy, willingly, passionately

I comprehend the weakness of my kind

And embrace all the ways i’m confined

I’m awaken by sudden realization

Of my pyrrhic victory

Can anyone vindicate my creation

Or am i nothing but this contradictory

I’m a boulder in a world of water

A petrified statue in rush hour

Paralyzed, numb, cold

A king of gravel released from his power

Flickering vivid colour schemes

Changing from black to white to black

Amongst the side-scenes screams

Of cold bodies aching to attack

The great prize of life

To vanquish and to be vanquished

A gold medallion in chains

Weighing a hundred tons

Ik evolueer naar boven, naar voren

Rennen, zien, voelen

Ik verschuif van stof naar water naar stof

In al mijn genade kniel ik

De vrede van gevaar achtergelaten

Gemakkelijk, gewillig, hartstochtelijk

Ik begrijp de zwakte van mijn soort

En omarm alle manieren waarop ik ben beperkt

Ik word wakker door een plotseling besef

Van mijn pyrrusoverwinning

Kan iemand mijn creatie rechtvaardigen?

Of ben ik niets anders dan dit tegenstrijdige?

Ik ben een rotsblok in een wereld van water

Een versteend standbeeld in de spits

Verlamd, gevoelloos, koud

Een koning van grind bevrijd uit zijn macht

Flikkerende levendige kleurenschema's

Overschakelen van zwart naar wit naar zwart

Tussen de side-scenes screams

Van koude lichamen die smachten naar een aanval

De grote prijs van het leven

Overwinnen en overwonnen worden

Een gouden medaillon in kettingen

Met een gewicht van honderd ton