Upon Desolate Sands - Hate Eternal

Consume me, o' vastness of what lies before me

May I be reborn in your own very image

Revel in the sights of your very essence

Upon this journey I must embark upon

Enamored by your purist beauty

Entranced with your absolute authority

Why must this land of gold depart me

Why must you swallow me whole

On this continual path…

Waters rushed the sands with rapid force

Thrusting one’s power unto thee

It drifted upon our glorious shores

Gouging the stones from the earth

Removing all life to considerable depths

Amongst the windswept dunes of mass deposits

Upon the shifting tides of sweltering heat

Depletion of your granular sands

Destruction of your identity

As I meander across this desolate floor

I traverse upon the surface of decay

On a distant shore I now no longer fear

I prey for the definitive end

Hear my cries, as they shatter the universe

Feel my longing, as I ponder on days of old

A life once known to me aeons ago…

Decreasing mass surrounds me

Floods overcome our grounds

Creeping upon the floor of the tide

Marked the sign of the curse

Ever so weakening, powerful, indestructible

Scraping the filth off the earth

Dominating, devastating now rendered unusable

Why must this land of gold depart me

Why must you swallow me whole

On this continual path upon desolate sands

Consumeer mij, o' uitgestrektheid van wat voor mij ligt

Mag ik herboren worden naar uw eigen beeld

Geniet van de bezienswaardigheden van je essentie

Op deze reis moet ik beginnen:

Verliefd op je puristische schoonheid

Betoverd met uw absolute autoriteit

Waarom moet dit land van goud mij verlaten?

Waarom moet je me heel doorslikken?

Op dit doorlopende pad...

Wateren raasden met snelle kracht over het zand

Je kracht opdringen

Het dreef op onze glorieuze kusten

De stenen uit de aarde halen

Al het leven naar aanzienlijke diepten verwijderen

Tussen de winderige duinen van massaafzettingen

Op de veranderende getijden van zinderende hitte

Uitputting van uw korrelige zand

Vernietiging van uw identiteit

Terwijl ik over deze desolate vloer dwaal

Ik doorkruis op het oppervlak van verval

Op een verre kust ben ik nu niet meer bang

Ik jaag op het definitieve einde

Hoor mijn geschreeuw, terwijl ze het universum verbrijzelen

Voel mijn verlangen, terwijl ik nadenk over de dagen van weleer

Een leven dat me eeuwen geleden bekend was...

Afnemende massa omringt me

Overstromingen overspoelen ons terrein

Kruipend op de bodem van het getij

Markeerde het teken van de vloek

Ooit zo verzwakkend, krachtig, onverwoestbaar

Het vuil van de aarde schrapen

Dominant, verwoestend nu onbruikbaar gemaakt

Waarom moet dit land van goud mij verlaten?

Waarom moet je me heel doorslikken?

Op dit ononderbroken pad op desolaat zand