Anaclasis - Hate

Here among our graves

Our beautiful bodies lie silent in the ground

We are left to decay relieved of our pride

The light is suffocating us from within

We are dead inside lost upon the earth

Never to be seen.

Entangled in woe

Our faces bear such pain

Never to be suffered again

You know nothing to be the same.,

Ripped of our dignity

We lie dead silent in the ground

Until the seeds of darkness

Grows high to give us relief

Wish I had a dagger sharp.

Empty to the core we are frozen in our path trapped in woe

We are the army of empty souls beyond healing

In the dark of the obsidian night we stay still & secret out of sight

Black wings that tremble the night and hearts never cease to burn

Never cease to bleed

No recovery, no life, no morphine

To kill this heart aching pain

Just look at us, we lie dead silent in the ground

Entangled in woe

Our faces bear such pain

Never to be suffered again

You know nothing to be the same.,

Here among our graves

Our beautiful bodies lie silent in the ground

We are left to decay relieved of our pride

Wish I had a dagger sharp.

Empty to the core we are frozen in our path trapped in woe

We are the army of empty souls beyond healing

In the dark of the obsidian night we stay still & secret out of sight

Black wings that tremble the night and hearts never cease to burn

Never cease to bleed…

Hier tussen onze graven

Onze mooie lichamen liggen stil in de grond

We worden achtergelaten om te vergaan, verlost van onze trots

Het licht verstikt ons van binnenuit

We zijn van binnen dood, verloren op de aarde

Nooit te zien.

Verstrikt in wee

Onze gezichten dragen zoveel pijn

Nooit meer last hebben

Je weet dat niets hetzelfde is.,

Beroofd van onze waardigheid

We liggen doodstil in de grond

Tot de zaden van de duisternis

Groeit hoog om ons verlichting te geven

Ik wou dat ik een scherpe dolk had.

Leeg tot de kern, we zijn bevroren op ons pad, gevangen in wee

Wij zijn het leger van lege zielen die niet meer te genezen zijn

In het donker van de nacht van obsidiaan blijven we stil en geheim uit het zicht

Zwarte vleugels die de nacht beven en harten blijven branden

Houd nooit op met bloeden

Geen herstel, geen leven, geen morfine

Om deze hartpijn te doden

Kijk maar naar ons, we liggen doodstil in de grond

Verstrikt in wee

Onze gezichten dragen zoveel pijn

Nooit meer last hebben

Je weet dat niets hetzelfde is.,

Hier tussen onze graven

Onze mooie lichamen liggen stil in de grond

We worden achtergelaten om te vergaan, verlost van onze trots

Ik wou dat ik een scherpe dolk had.

Leeg tot de kern, we zijn bevroren op ons pad, gevangen in wee

Wij zijn het leger van lege zielen die niet meer te genezen zijn

In het donker van de nacht van obsidiaan blijven we stil en geheim uit het zicht

Zwarte vleugels die de nacht beven en harten blijven branden

Houd nooit op met bloeden...