Luminous Horizon - Hate

Blood, pain… No matter what it takes,

You remain the last divine!

Because each cry brings me closer to your realms,

Where the night is gone I see the final dawn,

Come forth the monarch of our minds!

From grave to reach the crown…

Because I’m rising!

Imprisoned minds!

The judgement day is here,

A kiss worth dying for…

Break chains!

Soon everything shall fall,

Existence fades away…

I hold a dark side — A part you’ll never see,

Where chaos reigns my soul, where shadows lurk…

Blood red skies give rain to the heroes,

When the time of death approached kingdom of the heroes!

The fires burning outside,

Zenith has been reached — Emperors die in horror,

The borders of afterlife are marked by death,

Of this world of sodomy…

Behold the eyes of the dead,

Ablaze, insane, eyes of the forlorn,

And then each soul is denied to enter the gate,

Of the kingdom of all joy!

Ya strive and fail, ya stumble and you fall,

In this world of hurt…

Thy ink be still and slowly fade away,

Beyond the borders of the afterlife!

Death do us part!

But life inside of thee lasts beyond the grave,

Once more you’re reborn!

Death do us part!

Life inside of thee last beyond the grave,

Once more you’re reborn!

Streams of chaos ring within the deafened ears,

One by one each shall fall!

No one can stop, can stop the hands of time,

And time will stalk you throughout eternity…

Blood red skies give rain to the heroes,

When the time of death approached kingdom of the heroes!

Death do us part!

But life inside of thee lasts beyond the grave,

Once more you’re reborn!

Bloed, pijn... Wat er ook voor nodig is,

Jij blijft de laatste goddelijke!

Omdat elke kreet me dichter bij je rijken brengt,

Waar de nacht voorbij is, zie ik de laatste dageraad,

Kom tevoorschijn, de monarch van onze geest!

Van graf om de kroon te bereiken...

Omdat ik opsta!

Gevangen geesten!

De dag des oordeels is hier,

Een kus die het waard is om voor te sterven...

Breek kettingen!

Spoedig zal alles vallen,

Het bestaan ​​vervaagt...

Ik heb een donkere kant — Een deel dat je nooit zult zien,

Waar chaos mijn ziel regeert, waar schaduwen op de loer liggen...

Bloedrode luchten geven regen aan de helden,

Toen de tijd van overlijden naderde het koninkrijk van de helden!

Buiten branden de vuren,

Zenith is bereikt — keizers sterven in afgrijzen,

De grenzen van het hiernamaals worden gemarkeerd door de dood,

Van deze wereld van sodomie...

Zie de ogen van de doden,

In vuur en vlam, krankzinnig, ogen van de verlaten,

En dan wordt elke ziel geweigerd de poort binnen te gaan,

Van het koninkrijk van alle vreugde!

Je streeft en faalt, je struikelt en je valt,

In deze wereld van pijn...

Uw inkt wees stil en vervaagt langzaam,

Voorbij de grenzen van het hiernamaals!

De dood scheidt ons!

Maar het leven in jou duurt voort na het graf,

Nogmaals, je bent herboren!

De dood scheidt ons!

Het leven in jou duurt het laatst na het graf,

Nogmaals, je bent herboren!

Stromen van chaos klinken in de dove oren,

Een voor een zal elk vallen!

Niemand kan stoppen, kan de handen van de tijd stoppen,

En de tijd zal je tot in de eeuwigheid achtervolgen...

Bloedrode luchten geven regen aan de helden,

Toen de tijd van overlijden naderde het koninkrijk van de helden!

De dood scheidt ons!

Maar het leven in jou duurt voort na het graf,

Nogmaals, je bent herboren!