On Stranger Tides - Hans Zimmer

Upon one summer’s morning,

I carelessly did stray,

Down by the Walls of Wapping,

Where I met a sailor gay,

Conversing with a young lass,

Who seem’d to be in pain,

Saying, William, when you go,

I fear you will ne’er return again.

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

His hair it hangs in ringlets,

His eyes as black as cole,

May happiness attend him wherever he M

may go,

From Tower Hill to Blackwall,

I will wander, weep and moan,

All for my jolly sailor,

Until he sails home.

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

My father is a merchant—

The truth I now will tell,

And in great London City

In opulence doth dwell,

His fortune doth exceed

₤300, 000 gold,

And he frowns upon his daughter,

Who loves a sailor bold.

A fig for his riches,

Jis merchandize, and gold,

True love is grafted in my heart;

Give me my sailor bold:

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

Should he return in poverty,

From o’er the ocean far,

To my tender bosom,

I’ll press my jolly tar.

My sailor is as smiling

As the pleasant month of May,

And often we have wandered

through Ratcliffe Highway,

Many a pretty blooming

Young girl we did behold

Reclining on the bosom

Of her jolly sailor bold.

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

My name it is Maria,

A merchant’s daughter fair,

And I have left my parents

And three thousand pounds a year,

Come all you pretty fair maids,

Whoever you may be

Who love a jolly sailor

That ploughs the raging sea,

While up aloft, in storm,

From me his absence mourn,

And firmly pray, arrive the day,

he’s never more to roam.

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

My heart is pierced by Cupid,

I disdain all glittering gold,

There is nothing can console me

But my jolly sailor bold.

Op een zomerochtend,

Ik dwaalde achteloos af,

Beneden bij de muren van Wapping,

Waar ik een homoseksuele matroos ontmoette,

In gesprek met een jong meisje,

Die pijn lijken te hebben,

Zeggen, William, als je gaat,

Ik vrees dat je nooit meer terugkomt.

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.

Zijn haar hangt in lokken,

Zijn ogen zo zwart als kool,

Moge geluk hem vergezellen waar hij ook is

mag gaan,

Van Tower Hill tot Blackwall,

Ik zal dwalen, huilen en kreunen,

Alles voor mijn vrolijke zeeman,

Tot hij naar huis vaart.

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.

Mijn vader is een koopman—

De waarheid die ik nu zal vertellen,

En in het geweldige Londen City

In weelde woont,

Zijn fortuin overtreft

₤ 300, 000 goud,

En hij fronst zijn wenkbrauwen bij zijn dochter,

Wie houdt er van een stoere zeeman.

Een vijg voor zijn rijkdom,

Jis merchandize, en goud,

Ware liefde is in mijn hart geënt;

Geef me mijn matroos vet:

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.

Mocht hij in armoede terugkeren,

Van o'er de oceaan ver,

Aan mijn tere boezem,

Ik zal op mijn vrolijke teer drukken.

Mijn matroos is zo lachend

Als de aangename maand mei,

En vaak hebben we gewandeld

via Ratcliffe Highway,

Menig mooie bloeiende

Jonge meid die we hebben aanschouwd

Liggend op de boezem

Van haar vrolijke matroos vet.

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.

Mijn naam is Maria,

Een koopmansdochterbeurs,

En ik heb mijn ouders verlaten

En drieduizend pond per jaar,

Kom allemaal, mooie meiden,

Wie je ook bent

Wie houdt van een vrolijke zeeman

Die de woeste zee ploegt,

Terwijl omhoog, in de storm,

Van mij zijn afwezigheid rouw,

En bid krachtig, kom op de dag,

hij hoeft nooit meer rond te dwalen.

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.

Mijn hart is doorboord door Cupido,

Ik minacht al het glinsterende goud,

Er is niets dat me kan troosten

Maar mijn vrolijke zeeman brutaal.