Mirrors - Half Hearted Hero

What is the end of your day?

Do you fade into nighttime or toil away?

I believe I was put here to worry and wait

We fail to make up for what we cannot name

Are you true to whatever you do?

Or are you scared to bring light to your own misery?

You’re so wrapped up in your history that I never see you here

Think of me when you’re painting mirrors by moonlight

I’ll hold every clock hand to midnight

We’ve all got things to fear

What is the end of your week?

Some wait for romance to play out like a scheme

Others wake Sunday and need to believe

That their part in the system is what makes them free

But I’m just in need of some truth

I know it’s here, but there are so many distractions

And when you’re blinded by every refraction you can’t focus on the light

You’ll drown in fear, just remember we are all scared, too

Don’t neglect the ground we’re all bared to;

your roots will give you life

I’m lost in the aisles, crossing the lines left behind in some gold-leafed

illumination

I guess I’m better left to temptation, bared to the ground

A fool, no ascetic, I wander around

I spew the hermetic and never expound, still it feels like I’m homeward bound

And what are you to do when the working day catches up with you, a thirsty seed?

I will lend a hand if you need: the running water to your olive tree

What is the end of your day?

Are you slave to those mirrors your form fills with shame?

I meant to free you from those frames but their gleaming has stolen us away

Wat is het einde van je dag?

Verdwijn je in de nacht of zwoeg je weg?

Ik geloof dat ik hier ben gezet om me zorgen te maken en te wachten

We slagen er niet in om goed te maken wat we niet kunnen noemen

Ben je trouw aan wat je ook doet?

Of ben je bang om licht te brengen in je eigen ellende?

Je zit zo vast in je geschiedenis dat ik je hier nooit zie

Denk aan mij als je spiegels schildert bij maanlicht

Ik houd elke wijzer tot middernacht vast

We hebben allemaal dingen te vrezen

Wat is het einde van je week?

Sommigen wachten tot romantiek zich als een plannetje afspeelt

Anderen worden zondag wakker en moeten geloven

Dat hun aandeel in het systeem hen vrij maakt

Maar ik heb gewoon wat waarheid nodig

Ik weet dat het hier is, maar er zijn zoveel afleidingen

En als je verblind wordt door elke breking, kun je je niet concentreren op het licht

Je zult verdrinken in angst, onthoud dat we ook allemaal bang zijn

Verwaarloos de grond niet waar we allemaal bloot aan zijn;

je wortels zullen je leven geven

Ik ben verdwaald in de gangpaden en overschrijd de lijnen die zijn achtergelaten in wat bladgoud

verlichting

Ik denk dat ik beter aan verleiding kan worden overgelaten, bloot aan de grond

Een dwaas, geen asceet, ik dwaal rond

Ik spuug het hermetische uit en leg nooit uit, toch voelt het alsof ik naar huis ga

En wat moet je doen als de werkdag je inhaalt, een dorstig zaadje?

Ik zal een handje helpen als je nodig hebt: het stromende water naar je olijfboom

Wat is het einde van je dag?

Ben je slaaf van die spiegels die je formulier met schaamte vult?

Ik wilde je van die frames bevrijden, maar hun glans heeft ons gestolen