Years in the Dark - Hackneyed

It’s day one on the run

The years in the dark have weakened my bones and sight

Got no knife and no gun

They try to catch up, tracking me day and night

Always moving in fear

Days have passed by, still surrounded by woods and reed

And I start to see clear

They won’t need me alive, they just (have to) wait, let me bleed

It’s better to die on your feet

Than to live on your knees

Spent years in despair and concrete

Longing for peace

I will finally break free again to be…

They picked up the trail

Bullets cut through, it’s almost too dark to see

I’m about to fail

I won’t get away — a shot ends my plan to flee

It’s better to die on your feet

Than to live on your knees

Spent years in despair and concrete

Longing for peace

I will finally break free again to be…

And if you’re trying to break free

Try not to end up next to me

While worms are crawling through my corpse

You better know: There’s no resort

Het is dag één op de vlucht

De jaren in het donker hebben mijn botten en gezichtsvermogen verzwakt

Ik heb geen mes en geen pistool

Ze proberen in te halen en volgen me dag en nacht

Altijd in angst bewegen

Dagen zijn verstreken, nog steeds omringd door bossen en riet

En ik begin duidelijk te zien

Ze hebben me niet levend nodig, ze (moeten) wachten, me laten bloeden

Het is beter om op je voeten te sterven

Dan op je knieën te leven

Jarenlang in wanhoop en concreetheid doorgebracht

Verlangen naar vrede

Ik zal eindelijk weer loskomen om...

Ze hebben het spoor opgepikt

Kogels snijden door, het is bijna te donker om te zien

Ik sta op het punt te falen

Ik kom niet weg — een schot beëindigt mijn plan om te vluchten

Het is beter om op je voeten te sterven

Dan op je knieën te leven

Jarenlang in wanhoop en concreetheid doorgebracht

Verlangen naar vrede

Ik zal eindelijk weer loskomen om...

En als je probeert los te komen

Probeer niet naast mij te eindigen

Terwijl wormen door mijn lijk kruipen

Je kunt maar beter weten: er is geen resort