Prelüd - H.O.S.T

Əvvəlcə Allahdan həyat istədim

O mənə qaranlığı verdi

Sonra Allahdan işıq istədim

Həmin gün mən doğuldum

Amma bu işıq çox parlaq oldu

Və mən qorxdum, ağlamağa başladım

Allaha yalvardım ki, məni qorusun

Elə həmin dəqiqə anam məni qucaqladı

Və mən sakitləşdim, sonra Allaha şükür elədim

Onda Allah mənim gözlərimi açdı

Başladım gülməyə, sonra böyüməyə

Hər kəs kim, və bir gün, bir gün

Allahdan xoşbəxtlik istədim

Amma səs gəlmədi

Yenə dua etdim, yenə də xoşbəxtlik gəlmədi

Onda anladım ki, xoşbəxtliyimi özüm tapmalıyam

Və başladım axtarmağa

Gücdə,şöhrətdə, qızılda, kitabda, elmdə

Hər yeri gəzdim, dolaşdım

Hər kəsdən soruşdum

Amma hər dəfə insanlar mənə səhv yolu göstərdilər

Və hər dəfə xoşbəxtlik sandığım qapıları

Var gücümlə döyəndə

Qapıları açan olmadı

Açılanlarda da xoşbəxtlik olmadı

Tapa bilmədim və yorulub başladım qayıtmağa

Yolda qoca, müdrik bir dərvişlə rastlaşdım

Və dedim: Xoşbəxtlik yoxdu

O isə dedi: Sən onu qıraqda axtarırdın

Amma xoşbəxtlik sənin içindədir

Mən inanmadım, onda dərviş əlimi götürdü

Və sinəmə qoydu

Dedi: Qulaq as, döyüntünü eşidirsən

Bu sənin xoşbəxtliyindir qapını döyür

Elə isə aç qapını…

İllər keçər ağrılar bir gün mənə yuxu kimi gələr unudular

Hər acı, hər kin düşmənlər olar uşaqlıq dostu

Ya da uzaq tanış, dalaş-barış

Hər nağılın sonu başqa bir nağılın başlanğıcı

Dəyişmir heçnə, dəyişən bircə divar təqvimimdəki yarpaqlar

Mən sularda tənha dənizçi, sən toruma düşmüş qızıl balıq

Həyat sınıx-salxağ bir körpü, ciynimdə çuxan, ayaqlarda çarıq

Gedirəm neçə qəlbim yurdundan qovuldum düşmən kimi

Neçə qəlbə dəvət aldım getmədim yaşadım gördüm mən insan kimi

Kitab arası qurudulmuş kəpənəylər kimi

Neçə ölü gözəllik məni aldatdı

Elə gün oldu ölünü də güldürdü

Elə gün oldu təlxəyi ağlatdı

Əhsən deyib güzgüdə əksimə güc verdim

Mənə ruh verdiki yenidən qalxım

Yenidən qalxdım, ayaqlarımın üstündə özüm durmuşam

Bugündə mən bitmiş bir payız kimi

Birinci qarın həsrətində

Küləylərimi şimaldan saldım

Buz şəhzadəm qismətimdə

Kaş bir günü qeybətsiz başa vuraq

Kaş bir gecə kabussuz yata bilək

Kaş vurulaq, sevilək sevgisi bitəndə

Biz də sevgini keçmişə ata bilək

Əl verin mənə dar günə xilasgar ip verin

Məni içimdən alacaq yol verin

Mənə yoldaşı çox olan dost verin

Məni qardaş çağıracaq gün verin

Mənə dünəndan fərqli güc verin gücsüzləri qoruyum

Söz verin mənə qəlbinizdəki qorxu bataqlığı bir gün qurucacaq

Dən verin ağ göyərçinlərə pəncərələrinizə dadansınlar

İmkan verin içinizdəki tələlər qəfəslər parçalansınlar

Azadlıq qarışsın qoy hər nəfəsə hər ürək alovlansın

Bugün elə bir şey edin ki, bir ildə on ildə keçsədə yadda qalsın…

Eerst vroeg ik God om leven

Hij gaf me duisternis

Toen vroeg ik God om licht

Ik ben die dag geboren

Maar het licht was erg fel

En ik was bang, ik begon te huilen

Ik bad tot God om mij te beschermen

Op dat moment omhelsde mijn moeder me

En ik kalmeerde, en toen dankte ik God

Toen opende God mijn ogen

Ik begon te lachen en groeide toen op

Iedereen die, en op een dag, op een dag

Ik vroeg God om geluk

Maar er was geen geluid

Ik bad opnieuw, maar het geluk kwam niet

Toen realiseerde ik me dat ik mijn eigen geluk moest vinden

En ik begon te zoeken

In macht, in roem, in goud, in boeken, in wetenschap

Ik liep overal

ik heb het iedereen gevraagd

Maar elke keer wezen mensen me de verkeerde weg

En aan de deuren dacht ik altijd aan geluk

Toen ik sloeg met al mijn macht

Hij deed de deuren niet open

Er was geen geluk in de opening

Ik kon het niet vinden en ik was moe en begon terug te keren

Onderweg ontmoette ik een oude, wijze derwisj

En ik zei: er is geen geluk

Hij zei: 'Je zocht hem langs de zijlijn.'

Maar geluk zit in jou

Ik geloofde het niet, toen pakte de derwisj mijn hand

En zet het in de bioscoop

Hij zei: Luister, je hoort het kloppen

Dit is jouw geluk dat op de deur klopt

Dus open de deur...

Jaren gaan voorbij en op een dag komt de pijn naar me toe als een droom en ik vergat het

Elke bitterheid, elke haat kan vijanden zijn van jeugdvrienden

Of een verre kennis, een ruzie

Het einde van elk verhaal is het begin van een ander verhaal

Er verandert niets, de enige muur die verandert zijn de bladeren op mijn kalender

Ik ben een eenzame zeeman in het water, jij bent een goudvis gevangen in een net

Het leven is een gebroken brug, een gat in mijn schouder, een schoen in mijn voet

Ik ben verdreven uit het land van mijn hart als een vijand

Ik werd in vele harten uitgenodigd, ik ging niet, ik leefde, ik zag als een mens

Als gedroogde vlinders tussen boeken

Hoeveel dode schoonheden hebben me bedrogen

Op een dag maakte hij de doden aan het lachen

Op een dag huilde de clown

Ik zei Ahsan en versterkte mezelf in de spiegel

Ik was geïnspireerd om weer op te staan

Ik stond weer op, staande op mijn eigen benen

Vandaag hou ik van een afgewerkte herfst

Verlangen naar de eerste buik

Ik blies de wind uit het noorden

IJs is mijn lot

Ik wou dat we op een dag konden eindigen zonder roddels

Ik wou dat we een nacht konden slapen zonder nachtmerries

Ik wou dat we werden neergeschoten, als de liefde voorbij is

We kunnen ook liefde in het verleden gooien

Geef me een hand, geef me een reddingslijn op een moeilijke dag

Geef me een manier om binnen te komen

Geef me een vriend die veel vrienden heeft

Geef me een dag om je broer te noemen

Geef me een andere kracht dan gisteren, ik bescherm de zwakken

Beloof me dat het moeras van angst in je hart op een dag zal opdrogen

Geef witte duiven een voorproefje van je ramen

Laat de vallen en kooien in je breken

Laat vrijheid zich vermengen, laat elk hart branden bij elke ademhaling

Doe vandaag iets dat herinnerd zal worden, zelfs als er tien jaar in een jaar verstrijken...