Notwithstanding - Grieved

Still spending time, fighting for temporary peace

To be able to get by and stay alive in this dead end town

Feeling lonesome when I’m with friends

And it makes me think that it’s true

As they say, I’ll never change, I’ll never change

Feeling lonesome when I’m with friends

And it makes me think that it’s true

As they say, I’ll never change

I’ll never change

Golden memories slowly fade as my mind only gets hurt by reliving them

I can’t distinguish now from then

But everyday feels like the end

I’ve ruined it for myself again

And allowed this Hell to stay the same

Self-made self-contempt

Nog steeds tijd doorbrengend, vechtend voor tijdelijke vrede

Om te kunnen rondkomen en in leven te blijven in deze doodlopende stad

Eenzaam voelen als ik met vrienden ben

En het doet me denken dat het waar is

Zoals ze zeggen, ik zal nooit veranderen, ik zal nooit veranderen

Eenzaam voelen als ik met vrienden ben

En het doet me denken dat het waar is

Zoals ze zeggen, ik zal nooit veranderen

Ik zal nooit veranderen

Gouden herinneringen vervagen langzaam omdat mijn geest alleen gekwetst wordt door ze opnieuw te beleven

Ik kan nu niet van toen onderscheiden

Maar elke dag voelt als het einde

Ik heb het weer voor mezelf verpest

En liet deze hel hetzelfde blijven

Zelfgemaakte zelfverachting