Fucked Upstairs - Grief

Well now you’ve really had it

Locked in serious distress

All your words are jibberish

No longer making any sense

Self-induced paranoia

Don’t have a fuckin' clue

Too blind to note your condition

Choke on your own misfortune

Solitude you hope for

Too blind to see it’s true

Your dying from your own poison

No one to blame… but you

You’re fuckin' wacked

Thought you were indestructable

Superior in every respect

Now I watch you wither away

A victim of constant neglect

Solitude non-existent

An empty shell you’ve become

Dominated by won self-pity

Alone, exhausted and numb

Horror abundant — all by yourself

A battered man — screaming for help

But no one’s there — alone in the dark

Time flies on by — you’ve wrecked yourself

Nou, je hebt het echt gehad

Opgesloten in ernstige nood

Al je woorden zijn wartaal

Geen zin meer

Zelf opgewekte paranoia

Geen flauw idee

Te blind om uw toestand te noteren

Verstik je door je eigen ongeluk

Eenzaamheid waar je op hoopt

Te blind om te zien dat het waar is

Je sterft aan je eigen gif

Niemand kan de schuld geven... behalve jij

Je bent verdomme gestoord

Dacht dat je onverwoestbaar was

Superieur in elk opzicht

Nu zie ik je wegkwijnen

Een slachtoffer van voortdurende verwaarlozing

Eenzaamheid bestaat niet

Je bent een lege huls geworden

Gedomineerd door gewonnen zelfmedelijden

Alleen, uitgeput en gevoelloos

Horror in overvloed — helemaal alleen

Een mishandelde man - schreeuwend om hulp

Maar er is niemand — alleen in het donker

De tijd vliegt voorbij - je hebt jezelf kapot gemaakt