Miles and Miles - Graveyard Club

There are weeks in January when the sun forgets to rise

And the grey inside my head matches the grey up in the sky

What was full somehow is empty now

You see it in my eyes

I’m miles and miles away

I could keep your love just like a plastic rose

It could never die

But it could never grow

There are days I walk into the woods, with snow up to my knees

And although my hands are cold as ice, it’s my thoughts I hope to freeze

I keep replaying every second, everything you said to me

And I feel miles and miles away

I tired to hide my love with invisible ink

It was always there

You just couldn’t see

There are hours I spend driving, to the border of this state

And wonder now why I felt then, such a steady pull to stay

Life is not something to be waited for it’s something to be chased

By now it’s miles and miles away

Love and fear are two wolves fighting over me

And the one that wins

Is the one I feed

Er zijn weken in januari dat de zon vergeet op te komen

En het grijs in mijn hoofd komt overeen met het grijs in de lucht

Wat op de een of andere manier vol was, is nu leeg

Je ziet het in mijn ogen

Ik ben mijlen en mijlen weg

Ik zou je liefde kunnen houden als een plastic roos

Het zou nooit dood kunnen gaan

Maar het zou nooit kunnen groeien

Er zijn dagen dat ik het bos in loop, met sneeuw tot aan mijn knieën

En hoewel mijn handen ijskoud zijn, zijn het mijn gedachten die ik hoop te bevriezen

Ik blijf elke seconde alles herhalen wat je tegen me zei

En ik voel me mijlen en mijlen ver weg

Ik was het zat om mijn liefde te verbergen met onzichtbare inkt

Het was er altijd

Je kon het gewoon niet zien

Er zijn uren die ik besteed aan het rijden, tot aan de grens van deze staat

En vraag me nu af waarom ik me toen zo'n constante drang voelde om te blijven

Het leven is niet iets om op te wachten, het is iets om na te jagen

Het is nu mijlenver weg

Liefde en angst zijn twee wolven die om mij vechten

En degene die wint

Is degene die ik voer?