Бледные поганки - Градусы

Бледные поганки съем, чтобы не проснуться,

Чтобы завтра в белый день к расстройству не вернутся.

Моя девочка плачет, мой котёнок не спит,

Сгнили все сливы, и душа…

Припев:

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата любовь, просто любовь,

Сто слов вновь про любовь, семь нот,

Любовь поёт.

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата любовь, просто любовь,

Сто слов вновь про любовь, семь нот,

Любовь поёт.

Генеральная трасса Москва — моё детство,

Пять лет экстаза, в зеркало не хочется смотреться,

Там, где раньше был дома, сегодня — в гостях,

Вместо альбома ЧП в новостях.

Припев:

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата любовь, просто любовь,

Сто слов вновь про любовь, семь нот,

Любовь поёт.

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата любовь, просто любовь,

Сто слов вновь про любовь, семь нот,

Любовь поёт.

Мы как кошка с собакой-то смеемся, то драка.

Послушай, перестань плакать, мне на нервы не капай.

Я старше на год, вот она расплата.

Малыш, ну хватит.

Все, проблема замята.

Оставь эти истерики, я прошу!

Я прав или нет, но все прощу!

Одна река, два берега — я и ты.

Скажи, ну сколько можно обсуждать мою жизнь?

Ведь я тону в твоих глазах, вот что важно!

И как мне это доказать?

Утолить жажду…

Прости за каждое резкое слово, за новый повод.

В костре споров без тебя я замерзаю.

Я готов послать к чертям этот мир,

Забыть всех друзей, не отвечать на звонки.

И виновата не любовь, а мы, пойми,

Не протяну и миг… Не уходи…

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата Любовь, просто Любовь.

Вновь про Любовь семь нот,

Любовь поет.

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата Любовь, просто Любовь.

Вновь про Любовь семь нот,

Любовь поет.

Мне как-то не по себе, режет глаза свет.

Да и ночь слепит от слов, что бросают в след.

Кто мне ответит почему от любого звонка

Меня бросает в дрожь, бьет истерика.

И я не сплю, что-то пишу снова стирая до утра

И о тебе каждую строку хранит моя тетрадь,

И видеть больше не могу, и не хочу терять

Ты моя самый сильный яд и блеск того января.

Как озаряет горы Азии заря,

Как глушит пороховой заряд

Ты так говоришь и смотришь, а я

В твоих руках игрушка со слезой черного цвета

От батареек плеера сдохших от песен лета

И вряд ли где-то когда-то простишь за слова

Которые хранил только для тебя, но не сказал

Тогда лишь спустя время в сранной песне

Где виновата не Любовь, а то, что мы не вместе.

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата Любовь, просто Любовь.

Вновь про Любовь семь нот,

Любовь поет.

И нет более глупых и нелепых слов,

Что виновата Любовь, просто Любовь.

Вновь про Любовь семь нот,

Любовь поет.

Ik zal bleke paddenstoelen eten om niet wakker te worden,

Zodat ze morgen, op een heldere dag, niet terugkeren naar de wanorde.

Mijn meisje huilt, mijn kitten slaapt niet

Alle pruimen verrotten, en de ziel...

Refrein:

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde,

Opnieuw honderd woorden over liefde, zeven noten,

Liefde zingt.

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde,

Opnieuw honderd woorden over liefde, zeven noten,

Liefde zingt.

General Highway Moskou is mijn jeugd,

Vijf jaar extase, ik wil niet in de spiegel kijken,

Waar ik vroeger thuis was, ben ik vandaag weg,

In plaats van een album is PE in het nieuws.

Refrein:

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde,

Opnieuw honderd woorden over liefde, zeven noten,

Liefde zingt.

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde,

Opnieuw honderd woorden over liefde, zeven noten,

Liefde zingt.

We zijn als een kat en een hond, we lachen, dan vechten we.

Luister, stop met huilen, werk me niet op mijn zenuwen.

Ik ben een jaar ouder, dat is de terugverdientijd.

Schat, dat is genoeg.

Alles, het probleem is in de doofpot gestopt.

Stop deze driftbuien, ik smeek je!

Heb ik gelijk of niet, maar ik zal alles vergeven!

Een rivier, twee oevers - ik en jij.

Vertel me, hoeveel kun je over mijn leven praten?

Ik verdrink tenslotte in je ogen, daar gaat het om!

En hoe kan ik het bewijzen?

Les dorst…

Vergeef me voor elk hard woord, om een ​​nieuwe reden.

In het vuur van geschillen zonder jou, bevries ik.

Ik ben klaar om deze wereld naar de hel te sturen,

Vergeet al je vrienden, beantwoord geen oproepen.

En het is niet de liefde die de schuld heeft, maar wij begrijpen het

Ik zal het geen moment volhouden... Ga niet weg...

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde.

Weer over Liefde zeven noten,

Liefde zingt.

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde.

Weer over Liefde zeven noten,

Liefde zingt.

Ik voel me op de een of andere manier ongemakkelijk, het licht doet pijn aan mijn ogen.

Ja, en de nacht is verblindend door de woorden die in het kielzog worden gegooid.

Wie zal mij beantwoorden waarom van elke oproep?

Ik beef, hysterisch.

En ik slaap niet, ik schrijf weer iets, wissend tot de ochtend

En mijn notitieboekje houdt elke regel over jou bij,

En ik kan niet meer zien, en ik wil niet verliezen

Jij bent mijn krachtigste gif en de schittering van die januari.

Terwijl de dageraad de bergen van Azië verlicht,

Hoe een poederlading te onderdrukken?

Je zegt en ziet er zo uit, en ik

In je handen is een speeltje met een zwarte traan

Van de batterijen van de speler dood van de liedjes van de zomer

En het is onwaarschijnlijk dat je ergens woorden zult vergeven

Die ik alleen voor jou heb bewaard, maar niet heb gezegd

Dan pas na een tijdje in een verdomd nummer

Waar het niet de liefde is die de schuld is, maar het feit dat we niet samen zijn.

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde.

Weer over Liefde zeven noten,

Liefde zingt.

En er zijn geen domme en belachelijke woorden meer,

Die liefde is de schuld, gewoon liefde.

Weer over Liefde zeven noten,

Liefde zingt.