Выключаю сердце - Гоша Матарадзе

Припев:

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Кто-то выключил воздух в этом городе;

А я, ищу по звездам, жду дыхание на проводе.

Жду, хоть словечко… Жду, что скажешь «Люблю!»

Я будто сплю, но сплю с открытыми глазами.

Меня терзает тоска и недостаток ласки.

Я будто гасну в поиске любимых глаз.

Где ты сейчас, и в чьих объятьях твое тело?

Я бью по стенам, а ты — одела платье белое.

За окном июль, а в моей комнате январь;

И пусть твои чувства — янтарь, мои же — пламя!

И я не знаю, как не сойти с ума, любимая —

Я до сих пор не верю, что у нас не будет сына;

Не будет: дома, камина, не заведем собаку.

Я одиночка, и уже привыкаю к мраку.

А знаешь, пустые слова я не любил говорить,

Но я разучился дышать, а ты — разучилась любить!

Припев:

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Сердце — оно растает, как первый снег;

Песню ты будешь слышать даже во сне!

Вместе не будем мы больше никогда,

Нить тоньше.

Едва натянешь — порвется.

Ты солнце, но мне остается Луна.

Ты звезды, но мне ближе Земля.

Ты космос.

но мне космос не поддается.

Ты солнце, ты космос, ты звезды!

Я превратился в горсть песка и разучился летать.

Понять меня невозможно — сложно меня понять.

Ты — моя любовь, мой яд, ты — мой препарат.

Мне нужно, срочно — тебя принять, тебя обнять.

Но тебя нет рядом, и я падаю

Снегопадом — боли больше не надо.

И я рад быть с тобой, но для меня нет места —

Я принимаю боль, и выключаю сердце.

Припев:

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Я разучился дышать, ты разучилась любить.

Не надо говорить «Не вместе» —

Я принимаю боль и выключаю сердце.

Refrein:

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Iemand heeft de lucht uitgezet in deze stad;

En ik, op zoek naar de sterren, wachtend op adem op de draad.

Ik wacht op ten minste een woord ... ik wacht tot je zegt: "Ik hou van je!"

Ik lijk te slapen, maar ik slaap met mijn ogen open.

Ik word gekweld door verlangen en gebrek aan genegenheid.

Het is alsof ik uitsterven op zoek naar mijn favoriete ogen.

Waar ben je nu, en in wiens armen is je lichaam?

Ik raakte de muren en jij trok een witte jurk aan.

Juli buiten het raam, en januari in mijn kamer;

En laat je gevoelens amber zijn, de mijne een vlam!

En ik weet niet hoe ik niet gek moet worden, mijn liefste -

Ik geloof nog steeds niet dat we geen zoon zullen krijgen;

Nee: thuis, een open haard, we krijgen geen hond.

Ik ben een eenling, en ik begin al te wennen aan de duisternis.

En weet je, ik hield er niet van om lege woorden te spreken,

Maar ik vergat hoe te ademen, en jij vergat hoe lief te hebben!

Refrein:

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Hart - het zal smelten als de eerste sneeuw;

Je hoort het nummer zelfs in je slaap!

We zullen nooit meer samen zijn

De draad is dunner.

Zodra je eraan trekt, breekt hij.

Jij bent de zon, maar de maan blijft voor mij.

Jullie zijn de sterren, maar de aarde is dichter bij mij.

Jij bent ruimte.

maar de ruimte leent zich niet voor mij.

Jij bent de zon, jij bent de ruimte, jij bent de sterren!

Ik veranderde in een handvol zand en vergat hoe te vliegen.

Het is onmogelijk om me te begrijpen - het is moeilijk om me te begrijpen.

Jij bent mijn liefde, mijn vergif, jij bent mijn drug.

Ik moet je dringend ontvangen, omhelzen.

Maar jij bent er niet en ik val

Sneeuwval - geen pijn meer.

En ik ben blij om bij je te zijn, maar er is geen plaats voor mij -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Refrein:

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.

Ik vergat hoe te ademen, jij vergat hoe lief te hebben.

Het is niet nodig om "Niet samen" te zeggen -

Ik accepteer pijn en zet mijn hart uit.