Беда - Gorky Park

Я несла свою Беду по весеннему по льду.

Надломился лед — душа оборвалася,

Камнем под воду пошла, а Беда, хоть тяжела, —

А за острые края задержалася.

А за острые края задержалася.

И Беда с того вот дня ищет по свету меня.

Слухи ходят вместе с ней с Кривотолками.

А что я не умерла, знала голая ветла

И еще перепела с перепелками.

И еще перепела с перепелками.

Кто ж из них сказал ему, господину моему, —

Только выдали меня, проболталися.

И от страсти сам не свой, он отправился за мной,

Ну, а ним — Беда с Молвой увязалися.

Ну, а ним — Беда с Молвой увязалися.

Он настиг меня, догнал, обнял, на руки поднял,

Рядом с ним в седле Беда ухмылялася…

Но остаться он не мог — был всего один денек,

А Беда на вечный срок задержалася.

А Беда на вечный срок задержалася.

Ik droeg mijn Trouble langs het lenteijs.

Het ijs brak - de ziel brak af,

Ze ging als een steen onder water, en de moeite, hoewel zwaar, -

En ze bleef hangen over de scherpe randen.

En ze bleef hangen over de scherpe randen.

En sinds die dag zoekt de Trouble de wereld af naar mij.

Geruchten gaan met haar mee met Krivotolki.

En dat ik niet stierf, wist de naakte wilg

En ook kwartels met kwartels.

En ook kwartels met kwartels.

Wie van hen zei tegen hem, mijn heer,

Ze hebben me gewoon weggegeven, ze kletsten.

En uit passie is hij niet van hem, hij ging achter mij aan,

Nou, en voor hem - Trouble and Rumor konden goed met elkaar opschieten.

Nou, en voor hem - Trouble and Rumor konden goed met elkaar opschieten.

Hij haalde me in, haalde me in, omhelsde me, tilde me op in zijn armen,

Trouble grijnsde naast hem in het zadel...

Maar hij kon niet blijven - er was maar één dag,

En de Trouble bleef voor altijd hangen.

En de Trouble bleef voor altijd hangen.