Посередине пустыни - Good Hash Production

Первый Куплет:

Сильная влажность и сухо, протяни воду, друг,

Нам далёко, надеюсь, придём к утру.

Устал верблюд, сейчас мне бы хоть болото,

Карта затёрта, вдали кружат вертолёты.

Тонкая грань, кровожадный Восток.

Вроде бы всё, но буря поднимет песок.

Обойдём склон, слон помнит тропу.

До хуя трупов, не думаю, что к добру.

Пятёра до перевала, а к границе — десять.

Там нас и встретят, джипы уже на подъезде.

Мне тяжело, груз душевной вины,

Животным тоже, на них тюки пастилы.

Чтобы обрадовать мрачный холодный город,

Мы пробираемся через огонь и воду.

Пустыня стынет, мелькают костры,

Ночь скоро кончится, но никто не спит.

Второй Куплет:

Ещё до рассвета на минуты,

Не успеем за ту гору к утру и мы — трупы.

Никто не знает, что таят эти пустынные тропы.

Как глупо, мы выбрали самый трудный маршрут,

Но нас ждут там, и мы знаем, почему и что к чему в раскладе.

Бедуин поправил чалму — это знак о засаде,

Или просто, не глядя, его язык нам не понятен.

Переводчик был застрелен, отходя поссать.

Так что на всякий присядем, выключим радио,

Чтоб не попасть в действие их тепловизоров радиус.

Он должен знать был эту местность прекрасно,

Но на этот счёт как раз-таки сомнения закладывались.

Но назад дороги уже нет, и надо продолжать движения, минуты до рассвета,

Головка срезана, как только созрела,

И груз будет доставлен вовремя в конечную цель.

Третий Куплет:

Пустынно на горизонте, скоро появится солнце,

Договорились здесь, не знаю, как всё обернётся,

Это в последний раз я далеко так двинул,

Вокруг — война, а нам ехать по серпантинам.

Назад дороги нет, только блок-пост,

От него в память дыры в салоне насквозь.

Горячий воздух, сзади пристроился хвост,

Пришлось стрелять — я не хотел на допрос.

Перевозка, море песка, кожа облазит,

Но дурака, минное поле или оазис.

Восток — загадка, разгадывай изнутри,

Я закемарил, и появились они.

Четвертый Куплет:

Отставить скепсис, на оптике снова пашет резкость,

И это веская причина продвинуться вглубь на местности.

Щас точно не до разговоров из серии «если бы…»,

Мы здесь вместе, так что несём делить ответственность.

Нас путь лежит через дощатую лавку специй,

Старого батла, со двора красная дверца

Будет открыта для пополнения запасов пресной воды,

А награду за помощь мы запрячем в кейсе.

Времени в обрез, от этого острей рефлексы,

Сенсора треск может поставить крест на действие.

Отсмейтесь, ведь даже, сдохнув, мы потом воскреснем,

И с песней загасим вести, начхав на последствия.

Аутро:

Посередине пустыни

Ка-караваны…

Песок стынет,

Мы не должны придти пустыми.

По ходу в пустыню…

Мы должны придти… Мы не должны придти пустыми.

Посередине пустыни

Ка-караваны…

Песок стынет,

Мы не должны придти пустыми.

По ходу в пустыню…

Eerste couplet:

Sterke vochtigheid en droog, strek het water uit, vriend,

We zijn ver weg, ik hoop dat we morgenochtend aankomen.

De kameel is moe, nu zou ik graag een moeras willen,

De kaart is overschreven, helikopters cirkelen in de verte.

Dunne lijn, bloeddorstig Oosten.

Het lijkt alles te zijn, maar de storm zal het zand doen oprijzen.

Laten we om de helling heen gaan, de olifant herinnert zich het pad.

Fuck de lijken, ik denk niet dat het goed is.

Vijf naar de pas, en tien naar de grens.

Ze zullen ons daar ontmoeten, de jeeps staan ​​al bij de ingang.

Het is moeilijk voor mij, de last van spirituele schuld,

Dieren ook, ze hebben balen marshmallow op zich.

Om de sombere koude stad te behagen,

We banen ons een weg door vuur en water.

De woestijn bevriest, vuren flikkeren,

De nacht zal snel voorbij zijn, maar niemand slaapt.

Tweede couplet:

Minutenlang voor zonsopgang

We halen die berg niet tegen de ochtend en we zijn lijken.

Niemand weet wat deze woestijnpaden verbergen.

Wat stom, we hebben de moeilijkste route gekozen,

Maar daar wachten ze ons op, en we weten waarom en wat er in de lay-out zit.

De bedoeïen rechtte zijn tulband - dit is een teken van een hinderlaag,

Of gewoon, zonder te kijken, begrijpen we zijn taal niet.

De tolk werd doodgeschoten toen hij ging pissen.

Dus ga zitten, zet de radio uit,

Om niet in de actie van hun warmtebeeldcamera's te komen, de straal.

Hij moet dit gebied perfect hebben gekend,

Maar om deze reden werden precies dezelfde twijfels geuit.

Maar er is geen weg terug, en we moeten doorgaan, minuten tot zonsopgang,

Het hoofd wordt afgesneden zodra het rijp is,

En de lading wordt op tijd op de eindbestemming afgeleverd.

Derde vers:

Woestijn aan de horizon, binnenkort komt de zon op

Akkoord hier, ik weet niet hoe het zal uitpakken,

Dit is de laatste keer dat ik zo ver ben verhuisd,

Er is een oorlog in de buurt en we moeten langs de serpentines gaan.

Er is geen weg terug, alleen een checkpoint,

Van hem naar de herinnering aan het gat in de cabine door en door.

Hete lucht, staart vast aan de rug,

Ik moest schieten - ik wilde niet ondervraagd worden.

Transport, de zee van zand, de huid zal loslaten,

Maar gek, mijnenveld of oase.

Het Oosten is een mysterie, raad van binnenuit,

Ik maakte een kemar, en ze verschenen.

Vierde vers:

Zet scepsis opzij, scherpte ploegt weer op optica,

En dat is een goede reden om dieper het terrein in te trekken.

Op dit moment is het zeker niet aan de gesprekken uit de serie "al was het maar..."

We zijn hier samen, dus we delen de verantwoordelijkheid.

Ons pad loopt door een houten kruidenwinkel,

Oude strijd, rode deur van de tuin

Zal open zijn voor vers water aanvulling,

En we zullen de beloning voor je hulp in een zaak verbergen.

De tijd dringt, reflexen zijn scherper,

Het kraken van de sensor kan een einde maken aan actie.

Lach, want zelfs als we sterven, zullen we weer opstaan,

En met een liedje brengen we het nieuws naar buiten, spuwend op de gevolgen.

Uitgang:

midden in de woestijn

Ka-caravans…

Het zand bevriest

We mogen niet leeg komen.

Op weg naar de woestijn...

We moeten komen... We mogen niet leeg komen.

midden in de woestijn

Ka-caravans…

Het zand bevriest

We mogen niet leeg komen.

Op weg naar de woestijn...