Yet Something Beautiful - Gino Vannelli

His eyes roamed skyward

As she wheeled him in his chair

He twithced and he trembled

While his fingers clawed at the air

He spoke in bits and pieces

His words in disarray

Yet she listened carefully

To all that he had to say

To all that he had to say

He must have been

Her beau from way back when

Someone who she swore

To honor till the end

Life is cruel

There ain’t no denying

At times too heavy a cross to bear

Yet something beautiful

When love is there

And the crowds did their damnest

To hide away their eyes

But people being people

They did otherwise

Still she tended to the needs

Of a man all bent and curled

As if God was in his heaven

And all was right with the world

She reached deep down

Inside his living hell

And touched the light

Bound by a broken shell

Life is cruel

There ain’t no denying

In the end no one is spared

Yet something beautiful

When love is there

Some wear bright stars or medals on their chest

Some heroes go

Seldom being noticed

Life is cruel

There ain’t no denying

At times too heavy to cross the dam

Yet something beautiful

When love is there

She stood him from his wheelchair

Sat him in the van

Kissed his cheek and whispered

You’re still my man

Zijn ogen dwaalden hemelwaarts

Terwijl ze hem in zijn stoel rolde

Hij beefde en hij beefde

Terwijl zijn vingers in de lucht klauwden

Hij sprak in stukjes en beetjes

Zijn woorden in wanorde

Toch luisterde ze aandachtig

Op alles wat hij te zeggen had

Op alles wat hij te zeggen had

Hij moet zijn geweest

Haar schoonheid van vroeger toen

Iemand die ze gezworen heeft

Om te eren tot het einde

Het leven is wreed

Er valt niet te ontkennen

Soms een te zwaar kruis om te dragen

Toch iets moois

Als er liefde is

En de menigte deed zijn best

Om hun ogen te verbergen

Maar mensen zijn mensen

Ze deden anders

Toch zorgde ze voor de behoeften

Van een man helemaal gebogen en gekruld

Alsof God in zijn hemel is

En alles was goed met de wereld

Ze reikte diep naar beneden

In zijn levende hel

En raakte het licht aan

Gebonden door een gebroken schaal

Het leven is wreed

Er valt niet te ontkennen

Uiteindelijk wordt niemand gespaard

Toch iets moois

Als er liefde is

Sommigen dragen heldere sterren of medailles op hun borst

Sommige helden gaan

Wordt zelden opgemerkt

Het leven is wreed

Er valt niet te ontkennen

Soms te zwaar om de dam over te steken

Toch iets moois

Als er liefde is

Ze hield hem uit zijn rolstoel

Zat hem in het busje

Kuste zijn wang en fluisterde

Je bent nog steeds mijn man