W.F.F. - Ghost Town

I dare you to come closer.

I dare you to get close.

I dare you to come closer.

This is making me sick!

Barfff!&!%!*!

I’m done wasting my time.

How can you live like this?

I tried to be your friend,

But you were fakin'.

After everything we’ve been through.

I saved you from yourself,

When you had no one else.

Now you walk past me like you don’t know me.

But you wouldn’t be alive if you didn’t call me.

That night when you had no where else to go,

You were crying on the phone,

Sick to your stomach on the floor.

That night when you had no one else to call,

Sick to your stomach on the floor,

You were calling me like, Doctor!

«Doctor!

Doctor!»

You’re trying to live up to these expectations.

But realize I don’t expect a thing.

Just open up a little.

Cuz this ain’t riddle.

Spend every minute thinking how you’ve used me.

Now you walk past me like you don’t know me.

But you wouldn’t be alive if you didn’t call me.

That night when you had no where else to go,

You were crying on the phone,

Sick to your stomach on the floor.

That night when you had no one else to call,

Sick to your stomach on the floor,

You were calling me like, Doctor!

«Doctor!

Doctor!»

Broken friendships might be endless.

Take back the time that I said we should end this.

Maybe if we just put this behind us,

Take off these blindfolds, see that we got trust.

You walk past me like you don’t know me.

Spending your nights out with all my homies.

Maybe if you just cut out your ego,

Sever the ties, you gave me a reason.

Late last night you asked me nice,

But you burned one bridge,

Double crossed me twice,

Three strikes I’m over it.

That night when you had no where else to go,

You were crying on the phone,

Sick to your stomach on the floor.

That night when you had no one else to call,

Sick to your stomach on the floor,

You were calling me like, Doctor!

That night when you had no where else to go,

You were crying on the phone,

Sick to your stomach on the floor.

That night when you had no one else to call,

Sick to your stomach on the floor,

You were calling me like, Doctor!

«Doctor!

Doctor!»

Worst.

Friends.

Forever.

Ik daag je uit om dichterbij te komen.

Ik daag je uit om dichtbij te komen.

Ik daag je uit om dichterbij te komen.

Dit maakt me ziek!

Barfff!&!%!*!

Ik ben klaar met het verspillen van mijn tijd.

Hoe kun je zo leven?

Ik probeerde je vriend te zijn,

Maar je deed alsof.

Na alles wat we hebben meegemaakt.

Ik heb je van jezelf gered,

Toen je niemand anders had.

Nu loop je langs me heen alsof je me niet kent.

Maar je zou niet leven als je me niet zou bellen.

Die nacht toen je nergens anders heen kon,

Je was aan het huilen aan de telefoon,

Ziek aan je maag op de grond.

Die avond toen je niemand anders had om te bellen,

Ziek aan je maag op de grond,

Je noemde me zo van, dokter!

"Arts!

Arts!"

U probeert aan deze verwachtingen te voldoen.

Maar besef dat ik niets verwacht.

Open gewoon een beetje.

Want dit is geen raadsel.

Besteed elke minuut aan het nadenken over hoe je me hebt gebruikt.

Nu loop je langs me heen alsof je me niet kent.

Maar je zou niet leven als je me niet zou bellen.

Die nacht toen je nergens anders heen kon,

Je was aan het huilen aan de telefoon,

Ziek aan je maag op de grond.

Die avond toen je niemand anders had om te bellen,

Ziek aan je maag op de grond,

Je noemde me zo van, dokter!

"Arts!

Arts!"

Verbroken vriendschappen kunnen eindeloos zijn.

Neem de tijd terug waarvan ik zei dat we hier een einde aan moesten maken.

Misschien als we dit achter ons laten,

Doe deze blinddoeken af, kijk of we vertrouwen hebben.

Je loopt me voorbij alsof je me niet kent.

Je avondjes uit met al mijn homies.

Misschien als je gewoon je ego uitschakelt,

Verbreek de banden, je gaf me een reden.

Gisteravond laat vroeg je me aardig,

Maar je hebt één brug verbrand,

Dubbel kruiste me twee keer,

Three strikes, ik ben er overheen.

Die nacht toen je nergens anders heen kon,

Je was aan het huilen aan de telefoon,

Ziek aan je maag op de grond.

Die avond toen je niemand anders had om te bellen,

Ziek aan je maag op de grond,

Je noemde me zo van, dokter!

Die nacht toen je nergens anders heen kon,

Je was aan het huilen aan de telefoon,

Ziek aan je maag op de grond.

Die avond toen je niemand anders had om te bellen,

Ziek aan je maag op de grond,

Je noemde me zo van, dokter!

"Arts!

Arts!"

Slechtst.

Vrienden.

Voor altijd.