Patches - George Jones, B.B. King

I was born and raised down in Alabama on a farm way back up in the woods.

Oh I was so ragged folks used to call me «Patches».

Papa used to tease me about

it, but deep down inside dad was hurtin''cause he’d done the best he could.

My papa was a great old man

I can see him with a shovel in his hand

Education that he never had

But he did wonders when the times got bad

The little money from the crops we raised

Barely paid the bills we made

Oh life whipped him

Down to the ground

When he tried to get up Life would kick him back down

On the day papa called me To his dyin’bed

Placed his hand on my shoulders

And in tears he said

Patches

I’m depending on you, son

To pull the family through

My son, it’s all left up to you

Two days later papa passed away

And I became a man that day

Everyday I had to work the fields

'Cause that’s the only way

We got our meals

See, I was the oldest of the family

And everybody was depending on me Now the years have passed

And everybody’s grown

Mama’s been livin'

In a brand new home

Lord knows it took

A lot of sweat and tears

And my daddy’s voice

To help us through the years

He said —

Patches

I’m depending on you, son

To pull the family through

My son, it’s all left up to you

Daddy had been sick for a long time, flat on his back.

Every evenin’after

we’d finish our chores and eat our dinner, we’d all go into papa’s room to cheer him up a little.

And this particular day dad was in good spirits,

sittin’on the side of the bed, tellin’mama how good she looked.

When all

of a sudden, papa had a pain in his chest.

I was too young to understand,

talkin’about a heart attack here.

Mama rushed us all out of the room into

the hallway.

About ten minutes later she came out with tears in her eyes.

She called out to me, «Patches, Patches, get in here, boy.

Your daddy wanna

see you."I went runnin’into papa’s room, there papa lay. Daddy had tears

in his eyes.

I knew something was wrong, daddy was a poor man, but all of my life he’d been a proud man.

I knelt down on one knee beside the bed, papa

put his hand on my shoulder.

He said, «Patches, Patches, boy, the hammer of life done beat your old papa down to the ground, and I ain’t got nobody to turn to to take care of mama and the younger.

So what I want you to do is

promise me, son, is that you’re gonna do your best to help your mama as much

as you can."I said, «Papa, I’m gonna do my best."But little did I know

then like I know now, that tryin’to climb life’s mountains searchin’for a top where there ain’t no top, sometimes you find yourself frustrated, lazy.

But every time I feel like I can’t live my life like I want to, my mind goes

back to that day when I see those tears in my daddy’s eyes.

But most of all

I remember his words, «Patches, I’m dependin’on you, boy."Every time I feel like givin’up, I hear his voice. «Patches, Patches, Patches, Patches -»

I’m depending on you, son

I’ve tried to do my best

It’s up to you to do the rest

Patches

I’m depending on you, son

I’ve tried to do my best

It’s up to you to do the rest

Patches

I’m depending on you, son

To pull the family through

My son, it’s all left up to you

Ik ben geboren en getogen in Alabama op een boerderij, terug in het bos.

Oh, ik was zo lomp dat mensen me altijd "Patches" noemden.

Papa plaagde me altijd met

maar diep van binnen was vader gekwetst omdat hij zijn best had gedaan.

Mijn vader was een geweldige oude man

Ik zie hem met een schop in zijn hand

Onderwijs dat hij nooit heeft gehad

Maar hij deed wonderen als het slecht ging

Het weinige geld van de gewassen die we hebben opgehaald

Nauwelijks de rekeningen betaald die we maakten

Oh, het leven heeft hem geslagen

Tot op de grond

Toen hij probeerde op te staan, schopte het leven hem terug

Op de dag dat papa me naar zijn sterfbed riep

Legde zijn hand op mijn schouders

En in tranen zei hij:

pleisters

Ik ben afhankelijk van jou, zoon

Om het gezin erdoorheen te trekken

Mijn zoon, het wordt allemaal aan jou overgelaten

Twee dagen later overleed papa

En ik werd die dag een man

Elke dag moest ik op de velden werken

Want dat is de enige manier

We hebben onze maaltijden gekregen

Kijk, ik was de oudste van de familie

En iedereen was afhankelijk van mij Nu de jaren zijn verstreken

En iedereen is volwassen

Mama heeft geleefd

In een gloednieuw huis

God weet dat het nodig was

Veel zweet en tranen

En de stem van mijn vader

Om ons door de jaren heen te helpen

Hij zei -

pleisters

Ik ben afhankelijk van jou, zoon

Om het gezin erdoorheen te trekken

Mijn zoon, het wordt allemaal aan jou overgelaten

Papa was al lang ziek, plat op zijn rug.

Elke avond daarna

we zouden onze klusjes afmaken en ons avondeten eten, we zouden allemaal naar papa's kamer gaan om hem een ​​beetje op te vrolijken.

En deze specifieke dag was vader goedgeluimd,

aan de rand van het bed zitten, mama vertellen hoe goed ze eruitzag.

wanneer allemaal

van een plotselinge, papa had pijn in zijn borst.

Ik was te jong om te begrijpen,

praat hier over een hartaanval.

Mama haastte ons allemaal de kamer uit naar

de gang.

Ongeveer tien minuten later kwam ze naar buiten met tranen in haar ogen.

Ze riep naar me: «Patches, Patches, kom binnen, jongen.

Je vader wil

tot ziens." Ik liep naar papa's kamer, daar lag papa. Papa had tranen

in zijn ogen.

Ik wist dat er iets mis was, papa was een arme man, maar mijn hele leven was hij een trotse man geweest.

Ik knielde op één knie naast het bed, papa

legde zijn hand op mijn schouder.

Hij zei: «Plakken, pleisters, jongen, de hamer des levens heeft je oude papa op de grond geslagen, en ik heb niemand tot wie ik me kan wenden om voor mama en de jongere te zorgen.

Dus wat ik wil dat je doet, is:

beloof me, zoon, is dat je je best gaat doen om je moeder zo veel te helpen

zoals je kunt." Ik zei: "Papa, ik ga mijn best doen." Maar ik wist niet

dan, zoals ik nu weet, die probeert de bergen van het leven te beklimmen, op zoek naar een top waar geen top is, soms merk je dat je gefrustreerd, lui bent.

Maar elke keer als ik het gevoel heb dat ik mijn leven niet kan leven zoals ik wil, gaan mijn gedachten

terug naar de dag dat ik die tranen in mijn vaders ogen zag.

Maar vooral

Ik herinner me zijn woorden: "Patches, ik ben afhankelijk van jou, jongen." Elke keer als ik het gevoel heb op te geven, hoor ik zijn stem. "Patches, pleisters, pleisters, pleisters -"

Ik ben afhankelijk van jou, zoon

Ik heb geprobeerd mijn best te doen

Het is aan jou om de rest te doen

pleisters

Ik ben afhankelijk van jou, zoon

Ik heb geprobeerd mijn best te doen

Het is aan jou om de rest te doen

pleisters

Ik ben afhankelijk van jou, zoon

Om het gezin erdoorheen te trekken

Mijn zoon, het wordt allemaal aan jou overgelaten