The Guest - Geographer

My days are like a drum

That I beat on ‘til my hands are numb

I’ve been trying to get pity from the stars

But all I’m moving is my own heart

I waited hours to not know

I waited here cause I had nowhere else to go

I just want someone to call my own

Meager consolation for being born

Everything keeps happening

Whether your eyes are closed or open

Is it a game or a burden

If there’s an end there must be a beginning

Mijn dagen zijn als een trommel

Dat ik erop sla tot mijn handen gevoelloos zijn

Ik heb geprobeerd medelijden te krijgen van de sterren

Maar alles wat ik beweeg is mijn eigen hart

Ik heb uren gewacht om het niet te weten

Ik wachtte hier omdat ik nergens anders heen kon

Ik wil gewoon dat iemand de mijne noemt

Magere troost voor het geboren zijn

Alles blijft gebeuren

Of je ogen nu gesloten of open zijn

Is het een spel of een last?

Als er een einde is, moet er ook een begin zijn