Vancouver - Genesis

She packed her bags and dressed

Long before the sunrise

No one knew

She told them many times

About how she would teach them

And now it’s time

Standing quietly by the door

Her face is numb with fear

She stops and then goes on

«Leave forever — it’s now or never»

Quickly walking down the street

It’s cold and grey, dawn’s breaking

She don’t mind (she don’t mind)

Why she feels so grown up now

Her life is just beginning

She don’t know (she don’t know)

She’s standing in the pouring rain

Her make-up's running down

She wonders now she’s here

«Where will I go?

Who do I know?»

Now, now she’s not quite so sure

I may be wrong but home seems so much more friendly now

And they might worry but she doesn’t want them to

Cos causing pain, that’s not the thing that she set out to do

So she’s back in bed before

Anyone can miss her

She feels good (she feels good)

Knowing the chance was there

Deciding not to take it

That’s her choice (that's her choice)

She’s still awake, her mum comes in

«Me and dad, we’ve had a chat

And we’re sorry for the things we said

Please forgive us — you wouldn’t leave us?»

Ze pakte haar koffers en kleedde zich aan

Lang voor zonsopgang

Niemand wist het

Ze heeft het ze vaak verteld

Over hoe ze het hen zou leren

En nu is het tijd

Stil bij de deur staan

Haar gezicht is gevoelloos van angst

Ze stopt en gaat dan verder

«Vertrek voor altijd — het is nu of nooit»

Snel over straat lopen

Het is koud en grijs, de dageraad breekt aan

Ze vindt het niet erg (ze vindt het niet erg)

Waarom ze zich nu zo volwassen voelt

Haar leven is nog maar net begonnen

Ze weet het niet (ze weet het niet)

Ze staat in de stromende regen

Haar make-up raakt op

Ze vraagt ​​zich af nu ze hier is

«Waar zal ik naartoe gaan?

Wie ken ik?»

Nu, nu weet ze het nog niet zo zeker

Ik kan het mis hebben, maar thuis lijkt nu zoveel vriendelijker

En ze maken zich misschien zorgen, maar ze wil niet dat ze dat doen

Omdat ze pijn veroorzaakt, was dat niet wat ze van plan was te doen

Dus ze ligt eerder in bed

Iedereen kan haar missen

Ze voelt zich goed (ze voelt zich goed)

Wetende dat de kans er was

Beslissen om het niet te nemen

Dat is haar keuze (dat is haar keuze)

Ze is nog wakker, haar moeder komt binnen

«Papa en ik, we hebben een gesprek gehad

En het spijt ons voor de dingen die we hebben gezegd

Vergeef ons alstublieft — u zou ons niet verlaten?»