The Lady Lies - Genesis

The man steps out in the moonlight

At the sound of a scream from below.

He thinks he is a warrior

So he picks up his sword and goes.

From the mouth of the monster

He rescues the maiden fair.

But we know she’s a demon

Come to lure him to demon’s lair.

Through restless foliage and tall trees he leads

To a house in a clearing, a place in her fear she calls home.

«Come with me, I need you,

I fear the dark and I live all alone.

I’ll give you wine and food too

And something special after if you like.»

And though his body bids him

To enter in with her,

There was something in her manner

That his mind could not ignore.

Also it is whispered

In the kingdom far and wide,

To beware a little cottage

In the forest in a glade.

For who knows what magic takes place in his world?

So he just thanks her kindly preparing to go on his way.

«Come with me, I need you,

I fear the dark and I live all alone.

I’ll give you wine and food too

And something special after if you like.

Come to my garden,

Taste the fruits and the spices of love.

You can’t resist me,

I’m the kind that your dreams tell you of."

«So glad you could make it We had everything arranged.

So glad you saw fit to pay a call.»

Some men never listen,

And others never learn,

But why this man did as he did

Only he will ever know.

He knew he was walking

Into a waiting trap,

Neatly set up for him

With a bait so richly wrapped.

So he went inside there to take on what he found

But he never escaped them, for who can escape what he desires?

«Come with me, I need you,

I fear the dark and I live all alone.

I’ll give you wine and food too

And something special after if you like.»

De man stapt uit in het maanlicht

Bij het geluid van een schreeuw van beneden.

Hij denkt dat hij een krijger is

Dus hij pakt zijn zwaard en gaat.

Uit de mond van het monster

Hij redt de maiden fair.

Maar we weten dat ze een demon is

Kom hem naar het hol van de demon lokken.

Door rusteloos gebladerte en hoge bomen leidt hij

Naar een huis op een open plek, een plek in haar angst die ze thuis noemt.

«Kom met me mee, ik heb je nodig,

Ik ben bang voor het donker en woon helemaal alleen.

Ik geef je ook wijn en eten

En daarna nog iets speciaals als je wilt.»

En hoewel zijn lichaam hem gebiedt

Om met haar binnen te komen,

Er was iets in haar manier van doen

Dat zijn geest niet kon negeren.

Ook wordt er gefluisterd

In het koninkrijk heinde en verre,

Pas op voor een klein huisje

In het bos op een open plek.

Want wie weet welke magie er in zijn wereld plaatsvindt?

Dus bedankt hij haar vriendelijk en bereidt ze zich voor om op weg te gaan.

«Kom met me mee, ik heb je nodig,

Ik ben bang voor het donker en woon helemaal alleen.

Ik geef je ook wijn en eten

En iets speciaals als je wilt.

Kom naar mijn tuin,

Proef de vruchten en de kruiden van liefde.

Je kunt me niet weerstaan,

Ik ben het soort dat je dromen je vertellen."

«Zo blij dat je kon komen. We hadden alles geregeld.

Zo blij dat je het goed vond om te bellen.»

Sommige mannen luisteren nooit,

En anderen leren het nooit,

Maar waarom deed deze man wat hij deed?

Alleen hij zal het ooit weten.

Hij wist dat hij liep

In een wachtval,

Netjes voor hem ingesteld

Met een aas zo rijk verpakt.

Dus ging hij daar naar binnen om te pakken wat hij vond

Maar hij ontsnapte nooit aan hen, want wie kan ontsnappen aan wat hij wenst?

«Kom met me mee, ik heb je nodig,

Ik ben bang voor het donker en woon helemaal alleen.

Ik geef je ook wijn en eten

En daarna nog iets speciaals als je wilt.»