One For The Vine - Genesis

Fifty thousand men were sent to do the will of one

His claim was phrased quite simply, though he never voiced it loud

I am he, the chosen one

In his name they could slaughter, for his name they could die

Though many there were believed in him, still more were sure he lied

But they’ll fight the battle on

Then one whose faith had died

Fled back up the mountainside

But before the top was made

A misplaced footfall made him stray

>From the path prepared for him

Off of the mountain

On to a wilderness of ice

This unexpected vision made them stand and shake with fear

But nothing was his fright compared with those who saw him appear

Terror filled their minds with awe

Simple were the folk who lived

Upon this frozen wave

So not surprising was their thought

This is he, God’s chosen one

Who’s come to save us from

All our oppressors

We shall be kings on this world

Follow me!

I’ll play the game you want me

Until I find a way back home

Follow me!

I give you strength inside you

Courage to win your battles--

No, no, no, this can’t go on

This will be all that I fled from

Let me rest for a while

He walked into a valley

All alone

There he talked with water, and then with the vine

They leave me no choice

I must lead them to glory or most likely to death

They travelled cross the plateau of ice, up to its edge

Then they crossed a mountain range and saw the final plain

Still he urged the people on

Then, on a distant slope

He observed one without hope

Flee back up the mountainside

He thought he recognised him by his walk

And by the way he fell

And by the way he

Stood up, and vanished into air

Vijftigduizend mannen werden gestuurd om de wil van één te doen

Zijn bewering was heel eenvoudig geformuleerd, hoewel hij het nooit hardop uitte

Ik ben hij, de uitverkorene

In zijn naam konden ze slachten, voor zijn naam konden ze sterven

Hoewel velen in hem geloofden, waren er nog meer die ervan overtuigd waren dat hij loog

Maar ze zullen de strijd voortvechten

Dan iemand wiens geloof was gestorven

Vloog terug de berghelling op

Maar voordat de top werd gemaakt

Een misplaatste voetstap deed hem afdwalen

>Van het pad dat voor hem is voorbereid

Van de berg af

Op naar een wildernis van ijs

Dit onverwachte visioen deed hen staan ​​en beefden van angst

Maar niets was zijn schrik vergeleken met degenen die hem zagen verschijnen

Terreur vervulde hun geest met ontzag

Simpel waren de mensen die leefden

Op deze bevroren golf

Dus niet verrassend was hun gedachte

Dit is hij, Gods uitverkorene

Van wie is er gekomen om ons te redden?

Al onze onderdrukkers

We zullen koningen zijn op deze wereld

Volg mij!

Ik zal het spel spelen dat je me wilt

Tot ik een weg terug naar huis vind

Volg mij!

Ik geef je kracht in jezelf

Moed om je gevechten te winnen--

Nee, nee, nee, dit kan niet doorgaan

Dit zal alles zijn waar ik voor ben gevlucht

Laat me even rusten

Hij liep een vallei in

Helemaal alleen

Daar sprak hij met water, en toen met de wijnstok

Ze laten me geen keuze

Ik moet ze naar glorie of naar de dood leiden

Ze reisden over het plateau van ijs, tot aan de rand

Toen staken ze een bergketen over en zagen de laatste vlakte

Toch drong hij er bij de mensen op aan:

Dan, op een verre helling

Hij observeerde er een zonder hoop

Vlucht terug de berghelling op

Hij dacht hem te herkennen aan zijn wandeling

En trouwens hij viel

En trouwens hij

Stond op en verdween in de lucht