Fly On A Windshield - Genesis

There’s something solid forming in the air,

And the wall of death is lowered in Times Square.

No-one seems to care,

They carry on as if nothing was there.

Rael starts to run away towards Columbus Circle.

Each time he dares to take a look, the wall has moved another block.

At the moment when he thinks he’s

maintaining his distance from the wall, the wind blows hard and cold slowing

down his speed.

The wind increases, dries the wet street and picks up the dust

off the surface, throwing it into Rael’s face.

More and more dirt is blown up and it begins to settle on Rael’s skin and clothes, making a solid layered coat

that brings him gradually to a terrified stillness.

A sitting duck.

The wind is blowing harder now,

Blowing dust into my eyes.

The dust settles on my skin,

Er vormt zich iets stevigs in de lucht,

En de muur van de dood wordt neergelaten op Times Square.

Het lijkt niemand iets te kunnen schelen,

Ze gaan door alsof er niets was.

Rael begint weg te rennen richting Columbus Circle.

Elke keer dat hij een kijkje durft te nemen, is de muur weer een blok opgeschoven.

Op het moment dat hij denkt dat hij is

terwijl hij afstand van de muur houdt, waait de wind hard en vertraagt ​​de kou

zijn snelheid verlagen.

De wind neemt toe, droogt de natte straat en pakt het stof op

van het oppervlak en gooide het in Rael's gezicht.

Er wordt steeds meer vuil opgeblazen en het begint zich op de huid en kleding van Rael te vestigen, waardoor een stevige gelaagde vacht ontstaat

dat brengt hem geleidelijk aan tot een doodsbange stilte.

Een zittende eend.

De wind waait nu harder,

Ik blaas stof in mijn ogen.

Het stof nestelt zich op mijn huid,