The Martins And The Coys - Gene Autry, The Beverly Hill Billies, Smiley Burnette

Gather 'round me children and I’ll tell a story

Of the mountains and the days when guns was law

When two fam’lies got to feudin', it was bound to end in shootin'

So just listen close, I’ll tell you what saw.

Oh, the Martins and the Coys they were reckless mountain boys

And they took up family feudin' when they’d meet

They would shoot each other quicker than it took your eye to flicker

They could knock a squirrel’s eye out at ninety feet.

All this fightin' started out one sunday morning

When old grandpa Coy was full of mountain dew

Just as quite as a churchmouse, he stole in the Martin’s henhouse

Cause the Coys they needed eggs for breakfast, too.

Oh, The Martins and the Coys, they were reckless mountain boys

Coz old grandpa Coy’s gone where angels live

When they found him on the mountain he was bleedin' like a fountain

'Cause they punctured him 'til he looked like a sieve.

After that they started out to fight in earnest

And they scarred the mountains up with shot and shell

There was uncles, brothers, cousins, why they bumped them off by dozens

Just how many bit the dust is hard to tell.

Oh, The Martins and the Coys, they were reckless mountain boys

At the art of killin' they become quite deft

They all know’d they shouldn’t do it but before they hardly knew it

On each side they only had one person left.

Now the sole remainin' Martin was a maiden

And as purty as a picture was this Grace

While the one survivin' boy was the handsome Henry Coy

And the folks all knew they’d soon meet face to face.

Oh, The Martins and the Coys, they were reckless mountain boys

But their shootin' and their killin' sure played

And it didn’t bring no joy to know that Grace and Henry Coy

Both had sworn that they would finish up the job.

So, they finally met upon a mountain pathway

And young Henry Coy he aimed his gun at Grace

He was set to pull the trigger, when he saw her purty figure

You could see that love had kicked him in the face.

Oh, The Martins and the Coys, they were reckless mountain boys

But they say their ghostly cussin' gives them chills

But the hatchet sure was buried, when sweet Grace and Henry married

It broke up the best durn feud in these here hills.

You may think this is where the story ended

But I’m tellin' you the ghosts don’t cuss no more

'Cause since Grace and Henry wedded

They fight worse than all the rest did

And they carry on the feud just like before.

Verzamel kinderen om me heen en ik vertel een verhaal

Van de bergen en de dagen dat wapens nog wet waren

Toen twee families ruzie kregen, moest het eindigen in schieten

Dus luister goed, ik zal je vertellen wat ik zag.

Oh, de Martins en de Coys waren roekeloze bergjongens

En ze begonnen familievete als ze elkaar zouden ontmoeten

Ze zouden elkaar sneller neerschieten dan je oog nodig had om te flikkeren

Ze kunnen op negentig voet het oog van een eekhoorn eruit slaan.

Al dit vechten begon op een zondagochtend

Toen de oude opa Coy nog vol bergdauw was

Net als een kerkmuis stal hij in het kippenhok van Martin

Want de Coys hadden ook eieren nodig voor het ontbijt.

Oh, de Martins en de Coys, het waren roekeloze bergjongens

Want oude opa Coy is weg waar engelen wonen

Toen ze hem op de berg vonden, bloedde hij als een fontein

Omdat ze hem doorboorden tot hij eruitzag als een zeef.

Daarna begonnen ze serieus te vechten

En ze maakten littekens op de bergen met schot en granaat

Er waren ooms, broers, neven, waarom ze ze met tientallen afsloegen

Hoeveel bits het stof is, is moeilijk te zeggen.

Oh, de Martins en de Coys, het waren roekeloze bergjongens

Bij de kunst van het doden worden ze behoorlijk behendig

Ze wisten allemaal dat ze het niet moesten doen, maar voordat ze het nauwelijks wisten

Aan elke kant hadden ze nog maar één persoon over.

Nu was de enige overgebleven Martin een meisje

En zo puur als een foto was deze Grace

Terwijl de enige overlevende jongen de knappe Henry Coy was

En de mensen wisten allemaal dat ze elkaar spoedig persoonlijk zouden ontmoeten.

Oh, de Martins en de Coys, het waren roekeloze bergjongens

Maar hun shootin' en hun killin' zeker gespeeld

En het bracht geen vreugde te weten dat Grace en Henry Coy

Beiden hadden gezworen dat ze de klus zouden klaren.

Dus ontmoetten ze elkaar eindelijk op een bergpad

En de jonge Henry Coy richtte zijn pistool op Grace

Hij was klaar om de trekker over te halen, toen hij haar schone figuur zag

Je kon zien dat de liefde hem in het gezicht had geschopt.

Oh, de Martins en de Coys, het waren roekeloze bergjongens

Maar ze zeggen dat hun spookachtige cussin' hen koude rillingen bezorgt

Maar de strijdbijl werd zeker begraven, toen de lieve Grace en Henry trouwden...

Het brak de beste durn vete in deze heuvels hier.

Je denkt misschien dat dit is waar het verhaal eindigde

Maar ik zeg je dat de geesten niet meer vloeken

Omdat Grace en Henry getrouwd zijn...

Ze vechten erger dan de rest deed

En ze zetten de vete voort, net als voorheen.