The Young Lutheran's Guide To The Orchestra - Garrison Keillor

Wind Section

French Horn

Probably not a French horn: the French horn takes too much of a person’s life.

French horn players hardly have time to marry and have children.

The French horn is practically a religious belief all by itself.

In some orchestras, the horn players are required to be celibate — sometimes

by their wives, because they think about the horn all the time anyway.

Bassoon

Should a Lutheran play the bassoon?

Not if you want to be taken seriously,

I don’t think so.

The name kind of says it all: bassoon.

It’s an instrument

that isn’t playing with a full deck of marbles.

Maybe it’s something you’d do

for a hobby («Hey honey, let’s go bassooning this weekend!»), but not as your

life’s work.

Some bassoonists filling out applications for home loans just say «orthodontist.»

Clarinet

Many Lutherans start out playing clarinets in marching band and think of it as

a pretty good instrument and kind of sociable.

You pick up a clarinet,

and you feel like getting together with other people and forming an «M.

«But the symphonic clarinet is different;

it’s clever, sarcastic,

kind of snooty.

It’s a nice small town instrument that went to college and

after that you can’t get a simple answer out of them.

It is a French instrument,

you know.

Ever wonder why there are no French Lutherans?

Probably the wine

wasn’t good enough for 'em, I dunno.

Oboe

The oboe is the sensualist of the woodwind section, and if there is one wind

Lutherans should avoid, it’s probably this one.

In movie soundtracks,

you tend to hear the oboe when the woman is taking her clothes off.

Also a little later when she asks the man for a cigarette.

You start playing

the oboe, you’re going to have babies, take my word for it.

English horn

The English horn sounds Christian, maybe because we think of it as the Anglican

horn, but it’s so mournful, so plaintive, and so are English horn players.

They all have deep complicated problems.

They’re all down in the dumps,

especially at night, which is when most concerts are.

Maybe because they want

what oboists have, I don’t know.

Flute

The flute is the show-off of the wind section, it’s the big shot:

Jean-Pierre Rampal, James Galway — both millionaires.

(How many millionaire

bassoonists can you name real fast?) Well, that’s fine.

Everybody knows it’s

the hardest, blowing across a tiny hole with your head tilted all your life:

it’s like soloing on a pop bottle.

The problem with the flute is that it

vibrates your brains, and you start wearing big white caftans and smocks and

eat roots and berries, and you become a pantheist and sit in meadows,

and you believe that all is one and God is everything — God is a column of air

vibrating, and you know that’s not right.

Piccolo

The last member of the woodwind family is the flakiest and that’s the piccolo.

It’s never in tune.

Never has been, never will be.

All you can play with it is

the blues.

Which, being a Lutheran, we don’t have anyway.

String Section

Bass

We come now to the string section.

Strings are mentioned in scripture and so

some young Christians are tempted to become string players.

But you want to be

careful.

Bass, for example.

A very deliberate instrument, the plow horse of the

orchestra, and bass players do tend to be more methodical, not so spontaneous

or witty or brilliant necessarily, but reliable, which makes the instrument

appealing to German Lutherans.

And yet bass notes do have a certain texture and

a tone, a darkness, a depth that — my gosh, when you see those guys pick up

their bows back there, doesn’t it make you think the same thing that I do?

And if we do, just think what they’re thinking about.

Cello

The cello section seems pleasant, and cellists seem like such nice people.

The way they put their arms around their instruments, they look like parents

at a day care center zipping up snowsuits.

They seem like us: comfortable,

mid-range, able to see both sides of somethin'.

And yet, there’s something

about the cello that’s hard to put your fingers on.

It just doesn’t seem right.

Maybe, it’s the way they hold the instrument the way they do.

Why can’t they

hold it across their laps?

Or beside themselves?

I’m only asking.

Viola

The viola section is no place for a Lutheran and here you have to take my word

for it, because I know violists and they’re okay until late at night.

They like to build a fire in a vacant lot and drink red wine and roast a

chicken on a clothes hanger and talk about going to Mexico with somebody named

Rita.

Violists have this dark, moody, gypsy streak, especially when they get

older, and they realize that their instrument for some reason cannot be heard

beyond the stage.

You think you hear the violas, but it’s really the second

violins.

First Violin

The first violin is a problem for a Christian because it’s a solo virtuoso

instrument and we Christians are humble and decent people.

The first violins

see the maestro look to them first, and most of them believe that he secretly

takes his cue from watching their bows go up and down.

The maestro,

who has a great nimbus of hair and is here on a temporary work permit,

is hypnotized by listening to the violins and forgets which page he’s on and

looks to the violins to find out what’s going on — this is what most violinists

believe in their hearts.

That if the maestro dropped dead, the orchestra would

just follow the violins while his little body was carried off into the wings,

and nobody in the audience would notice any difference except that now they

would have an unobstructed view of the violin section.

Is this a place for a

Lutheran to be?

Did our Lord say «Blessed are they who stand up in front and

take deep bows for they shall receive bigger fees?»

No, He did not.

Second Violin

The second violin section is attractive to Lutherans because these people are

steady, supportive and helpful, but look who it is they help — they help out

the first violins.

You want to play second fiddle to that crowd?

(No, I hope not.) One thing you may not know about second violins is that the

parts are so easy they never practice and they wind up staying out late in

singles bars on the freeway near the airport and dancing with software salesmen.

But I guess that’s their business.

Brass Section

Tuba

Let’s be clear about one thing about the brass section.

The rest of the

orchestra wishes the brass were playing in another room.

So does the conductor.

His back is toward you so that you can’t see what he’s saying to them but what

he’s saying is, «Would you mind taking that thing outside?»

The brass section

is made up of men who were at one time in the construction trades.

They went into music because the hours are better and there’s less dust.

They’re heavy dudes and that’s why composers wrote so few notes for them.

Because after they play, you can’t hear for a while.

The tuba player is

normally a stocky, bearded guy whose hobby is plumbing.

The only member of the

orchestra who bowls over 250 and gets his deer every year and changes his own

oil.

In his locker downstairs, he keeps a pair of lederhosen for freelance jobs.

Anyway, there’s only one tuba in the bunch and he’s it.

Trombone

The trombonist is a humorist, sort of the brother-in-law of the orchestra.

He carries a water spray gun to keep his slide moist and often uses it against

his neighbors.

That’s why they duck down back there.

He’s nobody you’d ever

want to see become artistic director;

you just hope he doesn’t sit right behind

you.

Trumpet

The trumpet is the brass instrument you imagine as Christian, thinking of

Gideon and Gabriel, and then you meet one in real life, and you realize how

driven these people are.

They don’t want to wear black tie;

they want to wear

capes and swords and tassels.

They want to play as loud as they can and see

mallards drop from the ceiling.

Of the people who’ve keeled over dead at

orchestra concerts, most of them were killed by a long trumpet passage.

And most of them were glad to go.

Percussion

There are two places in the orchestra for a Lutheran and one is in the

percussion section.

It’s the most Christian instrument there is.

Percussionists are endlessly patient because they hardly ever get to play.

Pages and pages of music go by where the violins are sawing away and the winds

are tooting and the brass.

The percussionist sits and counts the bars like a

hunter in the blind waiting for a grouse to appear.

A percussionist may have to

wait for twenty minutes just to play a few beats, but those beats have to be

exact, and they have to be passionate and climactic.

All that the Epistles of

Paul say a Christian should be: faithful, waiting, trusting, filled with fervor

are the qualities of the good percussionist.

Harp

The other Lutheran instrument, of course, is the harp.

It’s a good instrument

for any Christian because it keeps you humble and keeps you at home.

You can’t run around with a harp.

Having one is like living with an elderly

parent in very poor health: it’s hard to get them in and out of cars,

and it’s hard to keep them happy.

It takes fourteen hours to tune a harp,

which remains in tune for about twenty minutes, or until somebody opens a door.

It’s an instrument for a saint.

If a harpist could find a good percussionist,

they wouldn’t need anybody else.

They could settle down and make perfectly

good music, just the two of them.

Wind sectie

Franse hoorn

Waarschijnlijk geen Franse hoorn: de Franse hoorn neemt te veel van iemands leven in beslag.

Hoornspelers hebben nauwelijks tijd om te trouwen en kinderen te krijgen.

De Franse hoorn is praktisch een religieus geloof op zich.

In sommige orkesten moeten de blazers soms celibatair zijn

door hun vrouwen, omdat ze toch de hele tijd aan de hoorn denken.

Fagot

Moet een lutherse fagot spelen?

Niet als je serieus genomen wilt worden,

Ik denk het niet.

De naam zegt het eigenlijk al: fagot.

Het is een instrument

dat is niet spelen met een volledig pak knikkers.

Misschien is het iets dat je zou doen

voor een hobby ("Hé schat, laten we dit weekend fagot spelen!"), maar niet als je

levenswerk.

Sommige fagottisten die aanvragen voor woningkredieten invullen, zeggen gewoon "orthodontist".

Klarinet

Veel lutheranen beginnen met het spelen van klarinetten in een fanfare en beschouwen het als

een redelijk goed instrument en een beetje sociaal.

Je pakt een klarinet op,

en je hebt zin om samen te komen met andere mensen en een «M.

«Maar de symfonische klarinet is anders;

het is slim, sarcastisch,

een beetje verwaand.

Het is een leuk instrument in een kleine stad dat naar de universiteit ging en

daarna kun je er geen eenvoudig antwoord op krijgen.

Het is een Frans instrument,

je weet wel.

Ooit afgevraagd waarom er geen Franse lutheranen zijn?

Waarschijnlijk de wijn

was niet goed genoeg voor ze, ik weet het niet.

Hobo

De hobo is de sensualist van de houtblazers, en als er één wind is

Lutheranen zouden moeten vermijden, het is waarschijnlijk deze.

In filmsoundtracks,

je hebt de neiging om de hobo te horen wanneer de vrouw haar kleren uittrekt.

Ook even later als ze de man om een ​​sigaret vraagt.

Je begint te spelen

de hobo, je gaat baby's krijgen, geloof me op mijn woord.

Engelse hoorn

De Engelse hoorn klinkt christelijk, misschien omdat we het beschouwen als de anglicaanse

hoorn, maar het is zo treurig, zo klagend, en dat geldt ook voor Engelse hoornspelers.

Ze hebben allemaal diep gecompliceerde problemen.

Ze zitten allemaal in de put,

vooral 's nachts, wanneer de meeste concerten zijn.

Misschien omdat ze dat willen

wat hoboïsten hebben, weet ik niet.

Fluit

De fluit is de show-off van de blazerssectie, het is het grote schot:

Jean-Pierre Rampal, James Galway - beide miljonairs.

(Hoeveel miljonair

fagottisten kun je heel snel noemen?) Nou, dat is prima.

Iedereen weet dat het zo is

het moeilijkst, je hele leven door een klein gaatje blazen met je hoofd gekanteld:

het is alsof je solo speelt op een popfles.

Het probleem met de fluit is dat het

laat je hersens trillen, en je begint grote witte kaftans en kielen te dragen en

eet wortels en bessen, en je wordt een pantheïst en zit in de weiden,

en je gelooft dat alles één is en dat God alles is - God is een kolom van lucht

trillen, en je weet dat dat niet klopt.

Piccolo

Het laatste lid van de houtblazersfamilie is het meest schilferig en dat is de piccolo.

Het is nooit afgestemd.

Nooit geweest, zal nooit zijn.

Het enige dat je ermee kunt spelen, is

De blues.

Wat we als Lutheraan toch niet hebben.

String sectie

Bas

We komen nu bij het tekenreeksgedeelte.

Strings worden genoemd in de Schrift en zo

sommige jonge christenen komen in de verleiding om strijkers te worden.

Maar je wilt zijn

voorzichtig.

Bas bijvoorbeeld.

Een heel bewust instrument, het ploegpaard van de

orkest, en bassisten zijn over het algemeen meer methodisch, niet zo spontaan

of geestig of briljant noodzakelijkerwijs, maar betrouwbaar, wat het instrument maakt

aantrekkelijk voor Duitse lutheranen.

En toch hebben basnoten een bepaalde textuur en

een toon, een duisternis, een diepte die... mijn god, als je ziet dat die jongens oppikken

hun bogen daarginds, laat het je niet hetzelfde denken als ik?

En als we dat doen, bedenk dan waar zij aan denken.

Cello

De cellosectie lijkt gemoedelijk en cellisten lijken zulke aardige mensen.

Zoals ze hun armen om hun instrumenten slaan, zien ze eruit als ouders

in een kinderdagverblijf skipakken dichtritsen.

Ze lijken op ons: comfortabel,

middenklasse, in staat om beide kanten van iets te zien.

En toch is er iets

over de cello waar je moeilijk je vingers op kunt leggen.

Het lijkt gewoon niet goed.

Misschien is het de manier waarop ze het instrument vasthouden zoals ze dat doen.

Waarom kunnen ze dat niet

het over hun schoot houden?

Of buiten zichzelf?

Ik vraag het alleen maar.

Altviool

De altvioolsectie is geen plaats voor een Lutheraan en hier moet je me op mijn woord geloven

ervoor, want ik ken altviolisten en ze zijn in orde tot laat in de nacht.

Ze houden ervan om een ​​vuur te maken op een braakliggend terrein en rode wijn te drinken en te braden

kip op een kleerhanger en praat over naar Mexico gaan met iemand die genoemd wordt

Rita.

Altviolisten hebben deze donkere, humeurige zigeunertrek, vooral als ze krijgen

ouder, en ze realiseren zich dat hun instrument om de een of andere reden niet te horen is

voorbij het podium.

Je denkt dat je de altviolen hoort, maar het is echt de tweede

violen.

Eerste viool

De eerste viool is een probleem voor een christen omdat het een solovirtuoos is

instrument en wij christenen zijn nederige en fatsoenlijke mensen.

De eerste violen

zie de maestro eerst naar hen kijken, en de meesten van hen geloven dat hij in het geheim

ontleent zijn richtsnoer aan het kijken naar hun bogen die op en neer gaan.

De maestro,

die een grote bos haar heeft en hier is met een tijdelijke werkvergunning,

wordt gehypnotiseerd door naar de violen te luisteren en vergeet op welke pagina hij is en

kijkt naar de violen om erachter te komen wat er aan de hand is - dit is wat de meeste violisten

geloof in hun hart.

Dat als de maestro dood zou neervallen, het orkest dat zou doen

volg gewoon de violen terwijl zijn kleine lichaam de coulissen in werd gedragen,

en niemand in het publiek zou enig verschil merken, behalve dat zij nu

zou een onbelemmerd zicht hebben op de vioolsectie.

Is dit een plek voor een

Luthers te zijn?

Zei onze Heer: "Gezegend zijn zij die voor en staan

diepe buigingen maken, want zij zullen hogere vergoedingen ontvangen?»

Nee hij heeft niet.

Tweede viool

De tweede vioolsectie is aantrekkelijk voor lutheranen omdat deze mensen dat zijn

stabiel, ondersteunend en behulpzaam, maar kijk eens wie ze helpen - ze helpen

de eerste violen.

Wil je tweede viool spelen voor dat publiek?

(Nee, ik hoop het niet.) Een ding dat je misschien niet weet over tweede violen is dat de

onderdelen zijn zo eenvoudig dat ze nooit oefenen en uiteindelijk tot laat buiten blijven

singles bars op de snelweg bij het vliegveld en dansen met softwareverkopers.

Maar ik denk dat dat hun zaak is.

Koperblazers

Tuba

Laten we duidelijk zijn over één ding over de blazerssectie.

De rest van de

orkest wenst dat het koper in een andere kamer speelde.

De dirigent ook.

Hij staat met zijn rug naar je toe zodat je niet kunt zien wat hij tegen ze zegt, behalve wat

hij zegt is: "Zou je dat ding mee naar buiten willen nemen?"

De kopersectie

bestaat uit mannen die ooit in de bouw waren.

Ze gingen naar muziek omdat de uren beter zijn en er minder stof is.

Het zijn zware kerels en daarom schreven componisten zo weinig noten voor hen.

Want nadat ze zijn afgespeeld, kun je een tijdje niets horen.

De tubaspeler is

normaal gesproken een gedrongen, bebaarde man wiens hobby loodgieterswerk is.

Het enige lid van de

orkest dat meer dan 250 bowlt en elk jaar zijn hert krijgt en zijn eigen hert verandert

olie.

In zijn kluisje beneden bewaart hij een paar lederhosen voor freelance klussen.

Hoe dan ook, er is maar één tuba in het stel en hij is het.

Trombone

De trombonist is een humorist, een soort zwager van het orkest.

Hij draagt ​​een waterspuitpistool om zijn dia vochtig te houden en gebruikt deze vaak tegen

zijn buren.

Daarom duiken ze daar achterin.

Hij is niemand die je ooit zou zijn

artistiek directeur willen zien worden;

je hoopt gewoon dat hij er niet vlak achter zit

Jij.

Trompet

De trompet is het koperen instrument dat je je voorstelt als christen

Gideon en Gabriel, en dan ontmoet je er een in het echte leven, en je realiseert je hoe

gedreven zijn deze mensen.

Ze willen geen zwarte stropdas dragen;

ze willen dragen

capes en zwaarden en kwasten.

Ze willen zo hard spelen als ze kunnen en zien

wilde eenden vallen uit het plafond.

Van de mensen die dood zijn gevallen bij

orkestconcerten, de meesten van hen werden gedood door een lange trompetpassage.

En de meesten van hen waren blij om te gaan.

Percussie

Er zijn twee plaatsen in het orkest voor een lutherse en één in de

percussie sectie.

Het is het meest christelijke instrument dat er is.

Percussionisten zijn eindeloos geduldig omdat ze bijna nooit kunnen spelen.

Pagina's en pagina's muziek gaan voorbij waar de violen wegzagen en de winden

zijn toeteren en het koper.

De percussionist zit en telt de maten als een

jager in de blinde wachtend op een korhoenders om te verschijnen.

Misschien moet een percussionist dat wel

wacht twintig minuten om een ​​paar beats te spelen, maar die beats moeten wel

exact, en ze moeten gepassioneerd en climax zijn.

Alles wat de brieven van

Paulus zegt dat een christen moet zijn: trouw, wachtend, vertrouwend, vol vurigheid

zijn de kwaliteiten van de goede percussionist.

Harp

Het andere lutherse instrument is natuurlijk de harp.

Het is een goed instrument

voor elke christen omdat het je nederig houdt en thuis houdt.

Je kunt niet rondrennen met een harp.

Het hebben van een is als leven met een bejaarde

ouder in zeer slechte gezondheid: het is moeilijk om ze in en uit auto's te krijgen,

en het is moeilijk om ze tevreden te houden.

Het duurt veertien uur om een ​​harp te stemmen,

die ongeveer twintig minuten op de toon blijft, of totdat iemand een deur opent.

Het is een instrument voor een heilige.

Als een harpist een goede percussionist zou kunnen vinden,

ze zouden niemand anders nodig hebben.

Ze konden settelen en perfect maken

goede muziek, alleen zij tweeën.