Rusty Jaw - Gama Bomb

Foolish foodie picnic in the castle ruins high

Spilling Shloer so carelessly around

The warning signs have faded and the people of the town

Forgot the terror looking underground

Fancy Dan the basket man, filling up on pie

Spilled a Blue Nun deep into the pit

Soon the bones assembled there will star to join and knit

A lordly monster rising from the crypt

Back from the grave

There’s no escape

Vengeance that comes for us all

Stalking the night

Laughing behind

Steel teeth in a rusty jaw

Risn again

Feasting on men

Resort to a primitiv law

Head on a spike

Ready to strike

Steel teeth in a rusty jaw

His fancy clothes are bogging and his sharp face is all rusty

They killed him and it made him quite annoyed

He’s a rakish auld boldie, his brain jam is mouldy

Upon a time he fed on oiks

But times they’re a changing and thirsting for brains

Isn’t de rigueur in modern days

Aggressive rabble drive him back to his castle

Throwing half-full cans at his head

Remember the time when he drank all the wine

But the wine was blood and guts and human balls

But the story is true, the locals recall

How they split his skull and shat him up the walls

Burnt and shot and kicked and hung, and spat at in the face

And called a cruel name to top it off

He’s a symbol of redundant aristocracy

Who somehow keeps returning in our songs

Dwaze foodie-picknick in de kasteelruïne hoog

Shloer zo onzorgvuldig rond morsen

De waarschuwingsborden zijn vervaagd en de mensen van de stad

Vergat de terreur die ondergronds keek

Fancy Dan de mandenman, die taart aan het vullen is

Heeft een Blue Non diep in de put gemorst

Binnenkort zullen de botten die daar zijn verzameld, samenkomen en breien

Een vorstelijk monster dat oprijst uit de crypte

Terug uit het graf

Er is geen ontsnapping mogelijk

Wraak die voor ons allemaal komt

De nacht besluipen

Achter lachen

Stalen tanden in een roestige kaak

Weer opstaan

Feesten op mannen

Toevlucht nemen tot een primitieve wet

Ga op een spies

Klaar om toe te slaan

Stalen tanden in een roestige kaak

Zijn mooie kleren zitten vast en zijn scherpe gezicht is helemaal roestig

Ze hebben hem vermoord en het maakte hem behoorlijk geïrriteerd

Hij is een rakish auld boldie, zijn hersenpan is beschimmeld

Ooit voedde hij zich met oiks

Maar tijden zijn veranderlijk en dorstig naar hersens

Is niet de rigueur in de moderne tijd

Agressief gepeupel drijft hem terug naar zijn kasteel

Halfvolle blikken naar zijn hoofd gooien

Denk aan de tijd dat hij alle wijn opdronk

Maar de wijn was bloed en ingewanden en menselijke ballen

Maar het verhaal is waar, herinnert de lokale bevolking zich

Hoe ze zijn schedel splijten en hem door de muren sloegen?

Verbrand en geschoten en geschopt en opgehangen, en in het gezicht gespuugd

En noemde een wrede naam om het af te maken

Hij is een symbool van overtollige aristocratie

Die op de een of andere manier steeds terugkeert in onze liedjes