In Lichterlosen Weiten - Galaktik Cancer Squad

In lichterlosen Weiten irre ich umher

von einem Ozean aus Dunkel werde ich verzehrt

Getrieben hat mich einst die Suche nach dem Licht

doch es zu finden vermochte ich nicht

In lichterlosen Weiten warte ich schon lang

die Gedanken stets mit Finsternis verhangen

Mein Herz lebt noch in alten Tagen, bevor die Kälte kam

und ich kann es kaum ertragen, was es aus mir macht

Geflüsterte Nachricht, luftig wie der Wind

getragen ans Ohr, doch für das Herz bestimmt

irgendwo dort draußen, genauso kalt wie ich

ein Funke kanns entzünden, und es wird zum Licht

Geflüsterte Nachricht, ein trauriges Gedicht

getragen ans Herz, doch die Seele nimmt es sich

bittersüße Hoffnung für mich allein

und ewig schmerzhaft für uns zu zweit

In lichterlosen Weiten nehme ich das Schicksal an

in Einsamkeit und Stille verblasst die Hoffnung ganz

wozu noch warten, wenn ein Leben nicht reicht?

wie sollen die Wunden jemals verheilen?

So soll die Kälte mich holen

so soll das Ende mich befreien

Ik dwaal rond in lichtloze vlakten

Ik word verteerd door een oceaan van duisternis

Ik werd ooit gedreven door de zoektocht naar het licht

maar ik kon het niet vinden

Ik heb lang gewacht in lichtloze vlakten

gedachten zijn altijd in duisternis gehuld

Mijn hart leeft nog in vroeger tijden voordat de kou kwam

en ik kan nauwelijks verdragen wat het met me doet

Gefluisterde boodschap, luchtig als de wind

Aan het oor gedragen, maar bestemd voor het hart

ergens daarbuiten, net zo koud als ik

een vonk kan het ontsteken en het wordt licht

Fluisterbericht, een droevig gedicht

gedragen naar het hart, maar de ziel neemt het

bitterzoete hoop voor mij alleen

en voor altijd pijnlijk voor ons twee

In lichtloze vlakten accepteer ik het lot

in eenzaamheid en stilte vervaagt de hoop volledig

waarom wachten als één leven niet genoeg is?

hoe zullen de wonden ooit genezen?

Dus laat de kou me pakken

zo zal het einde mij bevrijden