Cold Sober Moment - Gabrielle

Bare ord, masse ord, eg har hørt det før

Ingen løfter så tom som de du gir

Hadd’eg vist at min sjel va i ferd me å dø

Hadd’eg eg vis alt eg burde og sku si

Trekker korteste strå, pakker ting å går

Har fått nokk av å famle i blinde

Vet’sje kor veien går, har’sje satt noe mål

Alt eg vil e vinne og forsvinne

Aldri har eg stått på kanten mot ett stup

Men tiden lærte meg å hoppe for å fly

Ja eg flyr, eg e på autopilot

Eg vet tiden leger alt så det gror

Vingene bærer meg videre ja

Vingene bærer meg videre så eg flyr

Ja eg flyr, flyr, flyr

Tenk om eg hadde blitt, blitt igjen og gitt

Som en ball i fritt fall i mot bakken

Du var alt, når eg falt sku du ta imot

Likevel var det som eg knakk nakken

E’sje d ironi alt du ville si, d e forbi

Du skal få tie for alltid

E’sje det ironi, var i bur, eg e fri

Eg fant vingene for å forsvinne

Aldri har eg stått på kanten mot et stup

Men tiden lærte meg å hoppe for å fly

Ja aldri har eg stått på kanten mot et stup

Men tiden lærte meg å fly, lærte meg å fly

Alleen woorden, veel woorden, ik heb het eerder gehoord

Niemand belooft zo leeg als degene die jij geeft

Had ik laten zien dat mijn ziel op het punt stond te sterven?

Had ik alles laten zien wat ik zou en zou moeten zeggen

Trekt aan het kortste eind, pakt dingen in om mee te nemen

Heb er genoeg van om blindelings te betasten

Ik weet waar de weg heen gaat, ik heb een aantal doelen gesteld

Alles wat ik wil winnen en verdwijnen

Ik heb nog nooit op de rand van een afgrond gestaan

Maar de tijd heeft me geleerd om te springen om te vliegen

Ja ik vlieg, ik sta op de automatische piloot

Ik weet dat de tijd alles heelt, dus het groeit

De vleugels zijn alleen getoond om een ​​gevoel voor verhoudingen te geven

De vleugels dragen me verder, dus ik vlieg

Ja ik vlieg, vlieg, vlieg

Stel je voor dat ik was gebleven, gebleven en gegeven

Als een bal in vrije val op de grond

Je was alles, toen ik viel, zou je moeten ontvangen

Toch was het alsof ik mijn nek brak

E'sje d ironie alles wat je wilde zeggen, d e verleden

Je zult voor altijd stil zijn

Het is die ironie, ik zat in een kooi, ik ben vrij

Ik vond de vleugels verdwijnen

Ik heb nog nooit op de rand van een afgrond gestaan

Maar de tijd heeft me geleerd om te springen om te vliegen

Ja, ik heb nog nooit op de rand van een afgrond gestaan

Maar de tijd leerde me vliegen, leerde me vliegen