Lochinver - Fyfe Dangerfield

Fate

Think I’m looking straight at you

Your legs are rested on mine

But I’m not ready

To think of you all the time

Hide

Hide on the rolling road

But you can be anyone

When you’re on a roll

Stones

Stones with wings

And open mouths

That bring me fear

Tides

Dry tides don’t roll too well

And this is one way to kill yourself

Write your wishes here, I can’t read

But sometimes I can feel the letters breathe

Ringing out the tears a young man left behind

Truth kitchen snapping at my feet

Beneath the rubble, I still feel downright free

I got eleven lucky streaks

As I keep a lock of them always on me

There’s nothing wrong with feeling sad

There is still balance and commotion

There’s no big shame in feeling small

But sometimes you just gotta line 'em up finally

And say, yeah, this is too much

It’s too much, this is too much

Fade

I think I’m looking straight at you

Your legs are resting on mine

But I’m not ready to hang with you all the time

We get praised

When these habits we hold ourselves

So pick up the phone, pick up the phone

Let me in

Don’t leave me alone

What would

Just a little bit lonely

Harbors in your eyes

Just a little bit stranded

But you’re never gonna get capsized

Just a little bit hungry

Feeding for a try

When you finally find her

You best subscribe

People children

Been told they’re invisible

I don’t find that funny

But then what do I know?

I wanna say there’s a star up there

But some days I’m not sure

If you happen to find it

'Cause honestly I don’t know where to go

A vivid livid sky on down below

Two course problems getting through

How that much to you

People, people, to do

People don’t matter, yes they do

All of us trying to love the day

The night, whatever is

You

Just a little bit lonely

Just a little bit lonely

Just a little bit lonely

Lot

Denk dat ik je recht aankijk

Je benen rusten op de mijne

Maar ik ben niet klaar

Om de hele tijd aan jou te denken

Verbergen

Verstop je op de glooiende weg

Maar je kunt iedereen zijn

Als je goed bezig bent

Stenen

Stenen met vleugels

En open monden

Dat brengt me angst

getijden

Droge getijden rollen niet zo goed

En dit is een manier om zelfmoord te plegen

Schrijf hier je wensen, ik kan niet lezen

Maar soms voel ik de letters ademen

De tranen laten klinken die een jonge man achterliet

Waarheid keuken snauwt aan mijn voeten

Onder het puin voel ik me nog steeds ronduit vrij

Ik heb elf gelukstrepen

Omdat ik ze altijd bij me heb

Er is niets mis met verdrietig zijn

Er is nog steeds balans en commotie

Het is geen grote schande om je klein te voelen

Maar soms moet je ze eindelijk op een rij zetten

En zeg, ja, dit is te veel

Het is te veel, dit is te veel

Vervagen

Ik denk dat ik je recht aankijk

Je benen rusten op de mijne

Maar ik ben er niet klaar voor om de hele tijd bij je te blijven

We worden geprezen

Wanneer deze gewoonten we onszelf vasthouden

Dus pak de telefoon, pak de telefoon

Laat me binnen

Laat me niet alleen

Wat zou

Gewoon een beetje eenzaam

Havens in je ogen

Gewoon een beetje gestrand

Maar je gaat nooit kapseizen

Gewoon een beetje honger

Voeren om eens te proberen

Wanneer je haar eindelijk vindt

Je kunt je het beste abonneren

Mensen kinderen

Er is me verteld dat ze onzichtbaar zijn

Ik vind dat niet grappig

Maar wat weet ik dan?

Ik wil zeggen dat daar een ster is

Maar op sommige dagen weet ik het niet zeker

Als je het toevallig vindt

Want eerlijk gezegd weet ik niet waar ik heen moet

Een levendige, grauwe lucht beneden beneden

Twee gangen problemen om erdoor te komen

Hoeveel voor jou?

Mensen, mensen, te doen

Mensen doen er niet toe, ja dat doen ze

We proberen allemaal van de dag te houden

De nacht, wat dan ook

Jij

Gewoon een beetje eenzaam

Gewoon een beetje eenzaam

Gewoon een beetje eenzaam