Best Friends and Hospital Beds - Funeral For A Friend

Cold hard lines, across my face into

A mirror I don’t recognise myself anymore.

The deepest blacks, the

Empty grey’s there is no going back

There is no in-between.

How many friends can I loose

Before it all makes sense?

How many friends can I loose?

Who new loose what to say?

When I’m speaking out to quiet crowds

And at the back of the hall the eyes are silent.

Words mean nothing but empty

Providence, all for a God that

Doesn’t seem to care who lives

And who dies, there are no choices.

Each like a body broken struck

From the face of man.

How many friends can I loose

Before it all makes sense?

How many friends can I loose?

Who new loose what to say?

When I’m speaking out to quiet crowds

And at the back of the hall the eyes are silent.

Koude harde lijnen, over mijn gezicht in

Een spiegel die ik mezelf niet meer herken.

De diepste zwarten, de

Leeg grijs, er is geen weg terug

Er is geen tussenweg.

Hoeveel vrienden kan ik kwijt?

Voordat het allemaal logisch is?

Hoeveel vrienden kan ik kwijtraken?

Wie nieuw los wat te zeggen?

Als ik spreek tot stille mensenmassa's

En achter in de zaal zijn de ogen stil.

Woorden betekenen niets anders dan leeg

Voorzienigheid, alles voor een God die

Het lijkt me niet uit te maken wie er leeft

En wie sterft, er zijn geen keuzes.

Elk als een gebroken lichaam geslagen

Van het gezicht van de mens.

Hoeveel vrienden kan ik kwijt?

Voordat het allemaal logisch is?

Hoeveel vrienden kan ik kwijtraken?

Wie nieuw los wat te zeggen?

Als ik spreek tot stille mensenmassa's

En achter in de zaal zijn de ogen stil.