A Tiny Book - Fuchsia

Trying to light on an easier time

The gambit quite obscured its reason

Concealed, confused, kept the people amused

And lost the voice that was its meaning.

The shadows whisper past her window

Unaware of all she needs to be

The days seem like an endless journey

Only broken by a timeless night.

She sits and sings a song to the moon,

Taken from the bits of tricks she’s handled.

And though she smiles and faces the day,

Her life eludes the life she’s dreaming.

The shadows whisper past her window

Unaware of all she needs to be

The days seem like an endless journey

Only broken by a timeless night.

Lacking in some ways, I’m gifted with all that I feel.

Living your life, take only that which is real.

In time I might find the right words to use.

If I don’t it won’t be for lack of trying.

But still I’ll try and keep you amused,

And make the time more easy passing.

The shadows whisper past her window

Unaware of all she needs to be

The days seem like an endless journey

Only broken by a timeless night.

I turned and walked into the street without a name.

She saw my life in tatters and she took the rags for clothes,

She didn’t wear because they weren’t appealing.

As time went by nostalgically reflecting on a few

She asked me if I thought that she had aged

I was not bound to answer in a way that made things easy.

Cadaverous hands reach out to hold me,

Picking up time it was not easy taking to a room without a view.

Bitter sweet conflicting meaning hidden by a smoke ceiling,

Resolved itself and I began to smile, and turn away.

But now, I’m reconciled to what I am today.

The figure pressed within the glass is frail and growing cold.

For her mistakes I am not bound to answer.

Proberen een gemakkelijkere tijd aan te steken

Het gambiet verhulde de reden behoorlijk

Verborgen, verward, hield de mensen geamuseerd

En verloor de stem die zijn betekenis was.

De schaduwen fluisteren langs haar raam

Zich niet bewust van alles wat ze moet zijn

De dagen lijken een eindeloze reis

Alleen onderbroken door een tijdloze nacht.

Ze zit en zingt een lied voor de maan,

Genomen uit de trucjes die ze heeft uitgevoerd.

En hoewel ze lacht en de dag onder ogen ziet,

Haar leven ontsnapt aan het leven dat ze droomt.

De schaduwen fluisteren langs haar raam

Zich niet bewust van alles wat ze moet zijn

De dagen lijken een eindeloze reis

Alleen onderbroken door een tijdloze nacht.

Op sommige manieren ontbreekt het me, ik ben begaafd met alles wat ik voel.

Leef je leven, neem alleen dat wat echt is.

Na verloop van tijd zal ik misschien de juiste woorden vinden om te gebruiken.

Als ik het niet doe, zal het niet komen door een gebrek aan proberen.

Maar toch zal ik proberen je te amuseren,

En maak de tijd gemakkelijker voorbij.

De schaduwen fluisteren langs haar raam

Zich niet bewust van alles wat ze moet zijn

De dagen lijken een eindeloze reis

Alleen onderbroken door een tijdloze nacht.

Ik draaide me om en liep de straat op zonder naam.

Ze zag mijn leven aan flarden en ze nam de vodden voor kleding,

Ze droeg ze niet omdat ze niet aantrekkelijk waren.

Naarmate de tijd verstreek, werd er nostalgisch nagedacht over een paar

Ze vroeg me of ik dacht dat ze ouder was geworden?

Ik was niet verplicht om op een manier te antwoorden die het gemakkelijk maakte.

Kadaverachtige handen strekken zich uit om me vast te houden,

Tijd ophalen was niet gemakkelijk om naar een kamer te gaan zonder uitzicht.

Bitterzoete tegenstrijdige betekenis verborgen door een rookplafond,

Het loste zichzelf op en ik begon te glimlachen en wendde me af.

Maar nu ben ik verzoend met wat ik vandaag ben.

De figuur die in het glas is gedrukt, is broos en wordt koud.

Op haar fouten hoef ik niet te antwoorden.