Blood on the Snow - Frozen Crown

Two fires places at the sides

Of an ornate door

Telling truth from reality

Meant to make visitors get in touch with

Their own future and past

In the light she dwells alone

In this fairytale undone

Dare the river, enter the void

To your consciousness demise

Somewhere so near or anywhere so far

Rot with feelings, love misery

Way too deep to comprehend

Too dark to find the end

Demons play corrupting the pure

Bcause their thirst is nevr quenched

Out of here but still so close

Leeches feed on our soul

Where ashes set a new beginning

An old life is drowned in dust

Then there was blood on the snow

As proof of humanity lost

Thousand winter spent to mourn

And cope with things that never were

Then there was blood on the snow

And they got lost in the fog

All the memories lie untold

Forever trapped in frost

Out of here but still so close

«The Tyrant knows and learns…»

Leeches feed on our soul

«…faster than them all»

The old relics reflect demise in all their decay

Beware of the quiet creek

Cause you never know when the flood will come

As still waters run deep

His weakness is, again, nonexistent

He laughs as they get devoured by the flame of their inner selves

As he sits on his throne again

Then there was blood on the snow

As proof of humanity lost

Thousand winter spent to mourn

And cope with things that never were

Then there was blood on the snow

And they got lost in the fog

All the memories lie untold

Forever trapped in frost

Twee vuurplaatsen aan de zijkanten

Van een sierlijke deur

Waarheid van realiteit vertellen

Bedoeld om bezoekers in contact te brengen met

Hun eigen toekomst en verleden

In het licht woont ze alleen

In dit sprookje ongedaan gemaakt

Durf de rivier, ga de leegte in

Naar je bewustzijnsondergang

Ergens zo dichtbij of ergens zo ver

Rot van gevoelens, hou van ellende

Veel te diep om te begrijpen

Te donker om het einde te vinden

Demonen spelen het pure bederven

Omdat hun dorst nooit is gelest

Hier weg maar toch zo dichtbij

Bloedzuigers voeden zich met onze ziel

Waar as een nieuw begin maakt

Een oud leven verdrinkt in stof

Toen zat er bloed op de sneeuw

Als bewijs van verloren menselijkheid

Duizend winter doorgebracht om te rouwen

En omgaan met dingen die er nooit waren

Toen zat er bloed op de sneeuw

En ze verdwaalden in de mist

Alle herinneringen liggen onnoemelijk

Voor altijd gevangen in de vorst

Hier weg maar toch zo dichtbij

«De tiran weet en leert...»

Bloedzuigers voeden zich met onze ziel

«...sneller dan ze allemaal»

De oude relikwieën weerspiegelen de ondergang in al hun verval

Pas op voor de stille kreek

Want je weet nooit wanneer de vloed zal komen

Omdat stille wateren diepe gronden hebben

Zijn zwakte is, nogmaals, onbestaande

Hij lacht als ze worden verslonden door de vlam van hun innerlijke zelf

Terwijl hij weer op zijn troon zit

Toen zat er bloed op de sneeuw

Als bewijs van verloren menselijkheid

Duizend winter doorgebracht om te rouwen

En omgaan met dingen die er nooit waren

Toen zat er bloed op de sneeuw

En ze verdwaalden in de mist

Alle herinneringen liggen onnoemelijk

Voor altijd gevangen in de vorst