Oblivious - From Atlantis

They won’t know what it’s like this time,

To feel a life so full of light,

Fading away in the wake of night.

(Verse 1)

It’s your time to shine, get on your feet.

Let the waves crash over your body,

Absorbing your everything,

But you’ll never belong up above!

(Pre-Chorus)

We’ll break the surface, back to the world we know!

We’ll break the surface, and you’ll reap what you sew!

(Chorus)

They won’t know what it’s like this time,

To feel a life so full of light,

Fading away in the wake of night.

They won’t know how it feels to live,

Carrying a knife in hand,

Searching for a back to bury it.

(Verse 2)

They won’t know how it feels to live.

Is this the life you asked for?

Ask yourself, is this the life you wanted?

You don’t know the things I’ve done,

You don’t know the places I’ve been.

So judge me not, lest ye be judged.

You always learn and retain,

Knowledge from others as you grow.

(Pre-Chorus)

We’ll break the surface, back to the world we know!

We’ll break the surface, and you’ll reap what you sew!

(Chorus)

They won’t know what it’s like this time,

To feel a life so full of light,

Fading away in the wake of night.

They won’t know how it feels to live,

Carrying a knife in hand,

Searching for a back to bury it.

(Breakdown)

You don’t know me, you won’t forget my name!

You won’t forget my name!

(Chorus)

They won’t know what it’s like this time,

To feel a life so full of light,

Fading away in the wake of night.

They won’t know how it feels to live,

Carrying a knife in hand,

Searching for a back to bury it.

Ze zullen niet weten hoe het deze keer is,

Om een ​​leven zo vol licht te voelen,

Verdwijnen in het kielzog van de nacht.

(Vers 1)

Het is jouw tijd om te schitteren, op te staan.

Laat de golven over je lichaam slaan,

Je alles absorberen,

Maar je hoort er nooit boven!

(Pre refrein)

We zullen de oppervlakte doorbreken, terug naar de wereld die we kennen!

We zullen het oppervlak doorbreken en u zult oogsten wat u naait!

(Refrein)

Ze zullen niet weten hoe het deze keer is,

Om een ​​leven zo vol licht te voelen,

Verdwijnen in het kielzog van de nacht.

Ze zullen niet weten hoe het voelt om te leven,

Met een mes in de hand,

Op zoek naar een rug om hem te begraven.

(Vers 2)

Ze zullen niet weten hoe het voelt om te leven.

Is dit het leven waar je om vroeg?

Vraag jezelf af: is dit het leven dat je wilde?

Je weet niet wat ik heb gedaan,

Je kent de plaatsen niet waar ik ben geweest.

Dus oordeel mij niet, opdat u niet geoordeeld wordt.

Je leert en behoudt altijd,

Kennis van anderen terwijl je groeit.

(Pre refrein)

We zullen de oppervlakte doorbreken, terug naar de wereld die we kennen!

We zullen het oppervlak doorbreken en u zult oogsten wat u naait!

(Refrein)

Ze zullen niet weten hoe het deze keer is,

Om een ​​leven zo vol licht te voelen,

Verdwijnen in het kielzog van de nacht.

Ze zullen niet weten hoe het voelt om te leven,

Met een mes in de hand,

Op zoek naar een rug om hem te begraven.

(Afbreken)

Je kent me niet, je vergeet mijn naam niet!

Je zult mijn naam niet vergeten!

(Refrein)

Ze zullen niet weten hoe het deze keer is,

Om een ​​leven zo vol licht te voelen,

Verdwijnen in het kielzog van de nacht.

Ze zullen niet weten hoe het voelt om te leven,

Met een mes in de hand,

Op zoek naar een achterkant om hem te begraven.