Haunted Memories - Fractured

The light shines bright to guide my way.

It keeps me strong for one more day.

Nights aren’t as long as they used to be,

yet I fail to tame these haunting memories.

In the future you’ll never see,

never see what you’ve done to me,

made me cry day after day,

I’ll make you hurt, I’ll make you pay.

In the past you’ve tried so hard

to make my life the wild card,

I dare you to see

just what it is you’ve done to me.

Only wishing for this closure

of your illicit exposure

yet I refuse to cry,

lift my eyes to the frozen sky.

In the future you’ll never know,

never know what I’ve become,

broken off from this wretched world

my blood still flows but I am numb.

The object of your affection

expressed through warped perceptions.

Victimized by self-destruction

subject to your soul’s corruption.

Choking on the rasping words

of what’s been left unsaid,

beneath the subdued surface,

waiting for this skin to shed.

The light shines bright to guide my way.

It keeps me strong for one more day.

Nights aren’t as long as they used to be,

yet I fail to tame these haunting memories.

My eyes are black and blue,

lonely worn out and confused.

My body left defiled

from your touch, so volatile.

Now the days aren’t as bleak,

as bleak as they once were,

but I still can’t rest assured,

I don’t think you’ll ever learn.

The light shines bright to guide my way.

It keeps me strong for one more day.

Nights aren’t as long as they used to be,

yet I fail to tame these haunting memories.

Het licht schijnt helder om me de weg te wijzen.

Het houdt me nog een dag sterk.

Nachten zijn niet meer zo lang als vroeger,

toch lukt het me niet om deze beklijvende herinneringen te temmen.

In de toekomst zul je nooit zien,

nooit zien wat je me hebt aangedaan,

maakte me dag na dag aan het huilen,

Ik zal je pijn doen, ik zal je laten boeten.

In het verleden heb je zo je best gedaan

om van mijn leven de joker te maken,

Ik daag je uit om te zien

gewoon wat het is dat je me hebt aangedaan.

Ik wens alleen deze sluiting

van uw illegale blootstelling

toch weiger ik te huilen,

hef mijn ogen op naar de bevroren lucht.

In de toekomst weet je het nooit,

weet nooit wat ik geworden ben,

afgebroken van deze ellendige wereld

mijn bloed vloeit nog steeds, maar ik ben verdoofd.

Het voorwerp van je genegenheid

uitgedrukt door verwrongen waarnemingen.

Slachtoffer door zelfvernietiging

onderworpen aan de corruptie van uw ziel.

Verstikking door de raspende woorden

van wat onuitgesproken is gebleven,

onder het gedempt oppervlak,

wachten tot deze huid loslaat.

Het licht schijnt helder om me de weg te wijzen.

Het houdt me nog een dag sterk.

Nachten zijn niet meer zo lang als vroeger,

toch lukt het me niet om deze beklijvende herinneringen te temmen.

Mijn ogen zijn zwart en blauw,

eenzaam uitgeput en verward.

Mijn lichaam is verontreinigd achtergelaten

van je aanraking, zo vluchtig.

Nu zijn de dagen niet zo somber,

zo somber als ze ooit waren,

maar ik kan nog steeds niet gerust zijn,

Ik denk niet dat je het ooit zult leren.

Het licht schijnt helder om me de weg te wijzen.

Het houdt me nog een dag sterk.

Nachten zijn niet meer zo lang als vroeger,

toch lukt het me niet om deze beklijvende herinneringen te temmen.