Cold Breeze - Foreign Beggars

There’s a cold breeze blowing from the north as the city sleeps

Rushing through the stone corridors of these gritty streets

Whistling against the window panes like a spirit speaks

That seeks to ring a change bringing days of peace to

It comes surging with a purpose uncertain

And cuts to the heart with a certain like urgence

The first ones caught by this gust were deserving

That’s penetrated straight to the core of their nerve-strings

Hear the rustle in the leaves that we sweep along

Tremor as we crumble disbelief with the sweetest song

Endeavouring to humble every damn thing we breathe upon

That’s cleverly we tumble through the town till we reach the dawn

And as the sun rises opening it’s one iris

We disappear like a freak storm that sunk pirates

To re-emerge harnessing the force of a hurricane

Bringing forth these words across the seas to your country’s plane

Lone wanderer, roaming the seven seas

I walk the distance step on everything that heaven sees

I tread the desert with these weathered feet

The Nepalese shepherd, ever begging in the evergreen

Ethereal dream merchant, sleeping on a rain cloud

Let my spirit dance to the whispers of the fainter sound

Of water trickling from ice stalactites

Like gives me hope like a glimmer in the blackest night

Knife pack a talisman, staff in the holster

Live man a walk, leave a scar on your poster

All hype on the stage but can’t attempt it when the show stops

Blood, you get sparked, if you don’t rhyme like you’re supposed to

Tell me, who’s first to burst verse

Vulga spit bullet, you’re pulling words from out your purse

Unrehearsed, I dispatch close to your birthplace

Expression on your bird’s face, show her how my girth taste

Er waait een koude bries uit het noorden terwijl de stad slaapt

Haastend door de stenen gangen van deze zanderige straten

Fluitend tegen de ruiten als een geest spreekt

Dat probeert een verandering teweeg te brengen die dagen van vrede brengt

Het komt met een onzeker doel

En snijdt naar het hart met een zekere urgentie

De eersten die door deze windvlaag werden betrapt, waren het waard

Dat is rechtstreeks doorgedrongen tot de kern van hun zenuwbanen

Hoor het geritsel in de bladeren die we vegen

Tremor als we ongeloof afbrokkelen met het liefste lied

We proberen elk verdomd ding dat we inademen te vernederen

Dat is slim, we tuimelen door de stad tot we de dageraad bereiken

En als de zon opkomt, is het één iris

We verdwijnen als een gekke storm die piraten tot zinken heeft gebracht

Om weer tevoorschijn te komen door gebruik te maken van de kracht van een orkaan

Deze woorden over de zeeën naar het vliegtuig van uw land brengen

Eenzame zwerver, zwervend over de zeven zeeën

Ik loop de afstand stap op alles wat de hemel ziet

Ik betreed de woestijn met deze verweerde voeten

De Nepalese herder, altijd bedelend in de evergreen

Etherische droomhandelaar, slapend op een regenwolk

Laat mijn geest dansen op het gefluister van het zwakkere geluid

Van water dat uit ijsstalactieten druppelt

Like geeft me hoop als een glimp in de zwartste nacht

Messenpak een talisman, staf in de holster

Leef een wandeling, laat een litteken achter op je poster

Allemaal hype op het podium, maar kan het niet proberen wanneer de show stopt

Bloed, je raakt opgewonden als je niet rijmt zoals het hoort

Vertel me, wie is de eerste die vers barst

Vulga spit bullet, je haalt woorden uit je portemonnee

Ongeoefend verzend ik dicht bij je geboorteplaats

Expressie op het gezicht van je vogel, laat haar zien hoe mijn singel smaakt