Soul Purge - Noisia, Foreign Beggars

What a night, sodom right type

Spilt words and accents like blood from fright night

End of the market day, fruit not ripe

That’s getting thrown in the gutter, slippers whisper sickness

Rappers get torn asunder with the quickness of lightning delayed

Latency thunder, ripping up a town

From beneath the grounds, under the deep

We lounge under the sound but we’ll travel on rupture

Unravel your structure

Gene code breaking down so battle of master strength

Need no weapons, spit shells, rappers get touched up

Only the strong survive, get shaken, arise and thus start to be taken alive

You’ll be taken alive route to demise

While our weed smoke to new highs of blue skies

The mind’s eye never lies

Closed and lost like god’s severed divine ties

Nervous, twisted, coarse enough and convoluted

Slightly edgy, messy, caught in the net

Left to our own devices, these thoughts we collect

But after the soul purge, we emerge from the depths

Nervous, twisted, coarse enough and convoluted

Slightly edgy, messy, caught in the net

Left to our own devices, these thoughts we collect

But after the soul purge, we emerge from the depths

Yo, I stay livid, brain withered and face grinning

Chase women, race winning in this fake kingdom

Race to place faith in this bait system

Stray pilgrim, changing name 'til his fate gives in

Days spinning, out of control, time’s speeding

Mind feeling for hope, but my life’s bleeding

I write, read, and recite bereave that despite freedom my life’s leaving

Three times of the wind of this nice evening

I fight feelings, dry feeling, my frail skin

My plight’s flimsy like the tale of a fell king

Set sail to the blue yonder and hope for no return

Let’s be failing, she’s to wonder if our souls should burn

I close the urn, toes turned to the wind

False discern, these yokes are learning to sin

Hurt within crushed feelings of a lust lost

Last seeing us believing that we must rot

Nervous, twisted, coarse enough and convoluted

Slightly edgy, messy, caught in the net

Left to our own devices, these thoughts we collect

But after the soul purge, we emerge from the depths

Wat een nacht, sodom juist type

Gemorste woorden en accenten als bloed van de schriknacht

Einde van de marktdag, fruit niet rijp

Dat wordt in de goot gegooid, pantoffels fluisteren ziekte

Rappers worden uit elkaar gescheurd met de snelheid van de bliksem vertraagd

Latency donder, het verscheuren van een stad

Van onder de grond, onder de diepte

We loungen onder het geluid, maar we reizen op breuk

Ontrafel je structuur

Gencode wordt afgebroken, dus strijd om de kracht van de meester

Geen wapens nodig, spuugschelpen, rappers worden aangeraakt

Alleen de sterken overleven, worden door elkaar geschud, staan ​​op en beginnen zo levend te worden genomen

Je wordt levend meegenomen naar de ondergang

Terwijl onze wiet naar nieuwe hoogten van blauwe luchten rookt

Het geestesoog liegt nooit

Gesloten en verloren als Gods verbroken goddelijke banden

Nerveus, verwrongen, grof genoeg en ingewikkeld

Enigszins gespannen, rommelig, gevangen in het net

Overgelaten aan onze eigen apparaten, deze gedachten die we verzamelen

Maar na de zielszuivering komen we uit de diepte

Nerveus, verwrongen, grof genoeg en ingewikkeld

Enigszins gespannen, rommelig, gevangen in het net

Overgelaten aan onze eigen apparaten, deze gedachten die we verzamelen

Maar na de zielszuivering komen we uit de diepte

Yo, ik blijf razend, hersens verdord en grijnzend in het gezicht

Achtervolg vrouwen, race winnen in dit nepkoninkrijk

Race om vertrouwen te stellen in dit aassysteem

Verdwaalde pelgrim, naam veranderend tot zijn lot bezwijkt

Dagen die draaien, uit de hand lopen, de tijd versnelt

Mind gevoel voor hoop, maar mijn leven bloedt

Ik schrijf, lees en reciteer een verlies dat ondanks de vrijheid mijn leven verlaat

Drie keer de wind van deze mooie avond

Ik vecht tegen gevoelens, droog gevoel, mijn broze huid

Mijn toestand is zwak als het verhaal van een gevallen koning

Vaar naar het blauwe ginds en hoop op geen terugkeer

Laten we falen, ze vraagt ​​zich af of onze zielen moeten branden

Ik sluit de urn, tenen gedraaid naar de wind

Vals onderscheid, deze jukken leren te zondigen

Gekwetst binnen verpletterde gevoelens van een verloren lust

De laatste keer dat we ons geloofden dat we moesten rotten

Nerveus, verwrongen, grof genoeg en ingewikkeld

Enigszins gespannen, rommelig, gevangen in het net

Overgelaten aan onze eigen apparaten, deze gedachten die we verzamelen

Maar na de zielszuivering komen we uit de diepte