Mood - Following Light

Patience my heart

Don’t rush in

Let this hunger forsake

All that evil that waits courageous

Her body is the temple

I must enter

As an armoured poet crawling under the wires left by her

Say, you can hear them

Black doves sing for you

As the rhythm starts again

Drums awake these tombs

Resurrection for the dead

A Creole distant gloom

You can never own me

Like you own the desert

You can never burn me

As if you were the sun

You will never possess me like your own

Sahara in an hourglass

Reason with me (contradictions again)

Humor me

If it’s dry as this ink, made by queens for their kings, heads will roll

Frozen by words (No answer so cold)

Howling winds (heading north)

A creation supreme for the blind and the week, pyramid

Say, you can hear them…

You can never own me…

What if redemption was an art for the damned

The opposite reflection showing us our true sense

You can never own me… (I can’t carry this weight)

You can never burn me… (It's too heavy for me, I’ve seen too much)

Sahara, Sahara, Sahara… you dry my eyes

In an hourglass

Geduld mijn hart

Haast je niet naar binnen

Laat deze honger verzaken

Al dat kwaad dat moedig wacht

Haar lichaam is de tempel

Ik moet binnenkomen

Als een gepantserde dichter die kruipt onder de draden die door haar zijn achtergelaten

Zeg, je kunt ze horen

Zwarte duiven zingen voor jou

Als het ritme opnieuw begint

Trommels maken deze graven wakker

Opstanding voor de doden

Een Creoolse verre somberheid

Je kunt me nooit bezitten

Alsof je de woestijn bezit

Je kunt me nooit verbranden

Alsof je de zon bent

Je zult me ​​nooit zo bezitten als de jouwe

Sahara in een zandloper

Reden met mij (wederom tegenstrijdigheden)

Doe me een lol

Als het zo droog is als deze inkt, gemaakt door koninginnen voor hun koningen, gaan er koppen rollen

Bevroren door woorden (geen antwoord zo koud)

Huilende wind (naar het noorden)

Een creatie opperste voor blinden en de week, piramide

Zeg, je kunt ze horen...

Je kunt me nooit bezitten...

Wat als verlossing een kunst was voor de verdoemden?

De tegenovergestelde reflectie die ons ons ware gevoel laat zien

Je kunt me nooit bezitten... (ik kan dit gewicht niet dragen)

Je kunt me nooit verbranden... (Het is te zwaar voor mij, ik heb te veel gezien)

Sahara, Sahara, Sahara... je droogt mijn ogen

In een zandloper