Too Late the Hero - Foghat

I got a message from a girl in distress,

She was a prisoner in an apartment address.

But like a hero to the scene of the crime,

I lost my way and there was so little time.

Stood at a bus stop on a cold rainy day,

Tire through a puddle, threw some mud in my face.

No bus arrived so I just crawled into town,

I took my chances on the underground.

Subway station, wall to wall people, I couldn’t squeeze onto a train.

In desperation, I looked for a taxi, but, oh, the searching was in vain.

Too late the hero, from ten down to zero.

Too late the hero, why did she say, «Boy, boy you’re way too late!»?

She said «Boy, boy you’re way too late!»

I caught a train but there was nowhere to sit,

Reached for a strap, I thought I heard something rip,

There on the Central Line, my pants fell apart.

Train broke down and we were stuck in the dark.

Subway tunnel claustrophobia, best suit, wrinkled and damp,

Finally when I crawled up to her door, she said, «Goodbye chump!»

Too late the hero, from ten down to zero.

Too late the hero, why did she say, «Boy, boy you’re way too late!»?

She said «Boy, boy you’re way too late!»

Did I see someone in the shadow?

Did I hear footsteps on the floor?

Did I hear laughter in the background just before she slammed that door?

I turned around and I headed home, I was tired, rejected and cold.

Missed the last train, left around midnight, so I walked that lonesome road.

Too late the hero, from ten down to zero.

Too late the hero, why did she say, «Boy, boy you’re way too late!»?

She said «Boy, boy you’re way too late!»

(Too late, too late the hero) Way too late.

(Too late, too late the hero) Way too late.

(Too late, too late the hero) Way too late,

Too late hey hey hey…

Ik kreeg een bericht van een meisje in nood,

Ze zat gevangen op een appartementsadres.

Maar als een held op de plaats delict,

Ik was de weg kwijt en er was zo weinig tijd.

Stond bij een bushalte op een koude regenachtige dag,

Moe door een plas, gooide wat modder in mijn gezicht.

Er kwam geen bus aan, dus ik kroop gewoon de stad in,

Ik waagde mijn kans op de metro.

Metrostation, mensen van muur tot muur, ik kon me niet in een trein persen.

In wanhoop zocht ik een taxi, maar oh, het zoeken was tevergeefs.

Te laat de held, van tien tot nul.

De held is te laat, waarom zei ze: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"?

Ze zei: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"

Ik nam een ​​trein, maar ik kon nergens zitten,

Ik pakte een riem, ik dacht dat ik iets hoorde scheuren,

Daar op de Central Line viel mijn broek uit elkaar.

De trein had pech en we zaten vast in het donker.

Metrotunnel claustrofobie, beste pak, gerimpeld en vochtig,

Toen ik uiteindelijk naar haar deur kroop, zei ze: "Tot ziens sukkel!"

Te laat de held, van tien tot nul.

De held is te laat, waarom zei ze: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"?

Ze zei: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"

Heb ik iemand in de schaduw gezien?

Hoorde ik voetstappen op de vloer?

Hoorde ik gelach op de achtergrond net voordat ze die deur dichtsloeg?

Ik draaide me om en ging naar huis, ik was moe, afgewezen en koud.

De laatste trein gemist, rond middernacht vertrokken, dus ik liep die eenzame weg.

Te laat de held, van tien tot nul.

De held is te laat, waarom zei ze: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"?

Ze zei: "Jongen, jongen, je bent veel te laat!"

(Te laat, te laat de held) Veel te laat.

(Te laat, te laat de held) Veel te laat.

(Te laat, te laat de held) Veel te laat,

Te laat hé hé hé...