Odeon - Fernanda Takai

Ai, quem me dera

O meu chorinho

Tanto há tempo abandonado

E a melancolia que eu sentia

Quando ouvia

Ele fazer tanto chorado

Ai, nem me lembro

Há tanto, tanto

Todo o encanto

De um passado

Que era lindo

Era triste, era bom

Igualzinho a um chorinho

Chamado Odeon

Terçando flauta e cavaquinho

Meu chorinho se desata

Tirando a canção do violão

Nesse bordão

Que me dá vida

E que me mata

É só carinho

O meu chorinho

Quando pega e chega

Assim devagarzinho

Meia-luz, meia-voz, meio tom

Meu chorinho chamado Odeon

Ah, vem depressa

Chorinho querido, vem

Mostrar a graça

Que o choro sentido tem

Quanto tempo passou

Quanta coisa mudou

Já ninguém chora mais por ninguém

Ah, quem diria que um dia

Chorinho meu, você viria

Com a graça que o amor lhe deu

Pra dizer «não faz mal

Tanto faz, tanto fez

Eu voltei pra chorar com vocês»

Chora bastante meu chorinho

Teu chorinho de saudade

Diz ao bandolim pra não tocar

Tão lindo assim

Porque parece até maldade

Ai, meu chorinho

Eu só queria

Transformar em realidade

A poesia

Ai, que lindo, ai, que triste, ai, que bom

De um chorinho chamado Odeon

Chorinho antigo, chorinho amigo

Eu até hoje ainda persigo essa ilusão

Essa saudade que vai comigo

E até parece aquela prece

Que sai só do coração

Se eu pudesse recordar

E ser criança

Se eu pudesse renovar

Minha esperança

Se eu pudesse me lembrar

Como se dança

Esse chorinho

Que hoje em dia

Ninguém sabe mais

Oh, wie zou mij geven?

mijn schreeuw

zo lang verlaten

En de melancholie die ik voelde

toen ik hoorde

hij huilt zo veel

Oh, ik weet het niet meer

Er is zo veel, zo veel

alle charme

Uit een verleden

dat was mooi

Het was triest, het was goed

Net als een chorinho

genaamd Odeon

Derde fluit en ukelele

Mijn chorinho breekt los

Het gitaarnummer verwijderen

In die slogan

dat geeft me leven

En dat maakt me dood

Het is gewoon genegenheid

mijn schreeuw

Wanneer het wordt opgehaald en aankomt

zo langzaam

Halflicht, halfstem, halftoon

Mijn kleine kreet genaamd Odeon

Oh kom snel

Lieve huil, kom

genade tonen

Dat het gevoelde huilen heeft

hoeveel tijd is verstreken

hoeveel is er veranderd?

Niemand huilt meer om wie dan ook

Ach, wie had dat ooit gedacht

Mijn kleine schreeuw, zou je willen komen

Met de gratie die liefde je gaf

Om te zeggen "het is oké"

Wat dan ook

Ik kwam terug om met je te huilen»

huil veel mijn kleine huil

Je verlangen huilen

Zeg tegen de mandoline dat hij hem niet mag aanraken

heel mooi

Omdat het er zelfs slecht uitziet

oh mijn huil

Ik wil gewoon

Transformeren in realiteit

De poëzie

Oh, hoe mooi, oh, hoe verdrietig, oh, hoe goed

Van een chorinho genaamd Odeon

Oude chorinho, vriend van chorinho

Ik streef deze illusie nog steeds na tot op de dag van vandaag

Dit verlangen dat bij mij hoort

En het lijkt zelfs op dat gebed

Dat komt alleen uit het hart

Als ik het me kon herinneren

En kind zijn

Als ik kon verlengen

Mijn hoop

Als ik het me kon herinneren

hoe te dansen

deze huil

dat vandaag

niemand weet het meer