Sun of Ending - Fellwarden

Beneath the sanguine glare of a sky on fire

The sun sets on this land for one final time

One last dawn, one last sunset, one last twilit halo

As we stand to embrace the everlasting night

Wolves howl, first one and then another

A pack gathering in the descending shroud of twilight

We open our eyes and look to the stars

And the silvery shard of the moon

The last flames of sol drench a blackening horizon

The shadows stretch, reaching and distended

Clawing a landscape that begins to shiver

Within the enfolding embrace of eternal dusk

The final flare of the death of day

Burns a soul already scoured with sorrow

Beaten and broken, I sink to weary knees

As the dwellers in shadow circle

And so huddled in torchlight, we steel our resolve

A union born of fear that gathers strength

With the passing of each moon and the forging of will

We sing our songs of defiance

Our voices ring as one

Against the onyx shield of the sky

Our torches burn as sol reborn

Burning as spirits that remain forever undimmed

Onder de optimistische schittering van een hemel in vuur en vlam

De zon gaat voor de laatste keer op dit land onder

Een laatste dageraad, een laatste zonsondergang, een laatste halo in de schemering

Terwijl we staan ​​om de eeuwige nacht te omarmen

Wolven huilen, eerst de een en dan nog een

Een roedel verzamelt zich in de dalende lijkwade van de schemering

We openen onze ogen en kijken naar de sterren

En de zilveren scherf van de maan

De laatste vlammen van sol doordrenken een zwart wordende horizon

De schaduwen strekken zich uit, reiken en zetten uit

Een landschap klauwen dat begint te huiveren

Binnen de omhullende omhelzing van de eeuwige schemering

De laatste uitbarsting van de dood van de dag

Brandt een ziel die al geschuurd is van verdriet

Geslagen en gebroken, zak ik op vermoeide knieën

Als de bewoners in de schaduwcirkel

En zo ineengedoken in fakkels, stalen we onze vastberadenheid

Een uit angst geboren unie die kracht verzamelt

Met het verstrijken van elke maan en het smeden van de wil

We zingen onze liederen van opstandigheid

Onze stemmen klinken als één

Tegen het onyx schild van de lucht

Onze fakkels branden als sol herboren

Brandend als geesten die voor altijd ongedempt blijven