Je cours - Félix Dyotte, Evelyne Brochu

Une bouffée d’air salin

M’a rappelé les larmes de nos vieux chagrins

Tu perles sur mon visage

Si je demeure immobile sur ce rivage

Les peines en surdose

Paralysent si bien

Voilà pourquoi

Je cours, je cours, je cours

Vers d’autres lendemains

Un peu moins lourds

Qui m’appellent

Je cours, je cours, je cours

Ne me rattrape pas

Une vague de chaleur

Qui dans l’ennui parfois réchauffe nos cœurs

La nostalgie est brûlante

Elle peut vous avaler comme une déferlante

Comme fane une rose

Fanera mon chagrin

Si toutefois

Je cours, je cours, je cours

Vers d’autres lendemains

Un peu moins lourds

Qui m’appellent

Je cours, je cours, je cours

Et ma peine d’amour

Plus vite s'éloignera

Je cours, je cours

Vers d’autres lendemains

Un peu moins lourds

Qui m’appellent

Je cours, je cours, je cours

Ne me rattrape pas

Een zuchtje zoute lucht

Doet me denken aan de tranen van ons oude verdriet

Jij kraal op mijn gezicht

Als ik stil sta op deze kust

Overdosering Zinnen

Zo goed verlammen

daarom

Ik ren, ik ren, ik ren

Op weg naar andere morgen

Iets minder zwaar

wie belt mij?

Ik ren, ik ren, ik ren

Vang me niet

Hittegolf

Die in verveling soms onze harten verwarmt

Nostalgie brandt

Ze kan je opslokken als een vloedgolf

Zoals een roos vervaagt

Zal mijn verdriet doen vervagen

Echter, als

Ik ren, ik ren, ik ren

Op weg naar andere morgen

Iets minder zwaar

wie belt mij?

Ik ren, ik ren, ik ren

En mijn liefdesverdriet

Hoe eerder het weggaat

ik ren, ik ren

Op weg naar andere morgen

Iets minder zwaar

wie belt mij?

Ik ren, ik ren, ik ren

Vang me niet