Mich und den Rest - Fehlfarben

So wie immer geh ich durch die Stadt

Etwas ist anders ich weiß nicht was

Zwar fühl ich mich erschlagen und matt

Es muß mehr sein als das

Es kommt mir nicht mal mehr komisch vor

Daß die Welt mich völlig kalt läßt

Als hätt ich nur ein inneres Ohr

Als gäbs nur mich und den Rest

Freunde mag ich schon gar nicht mehr sehen

Es fragt auch niemand nach mir

Lieg meist zuhaus, laß mich gehen

Es ist ja sonst niemand hier

Ich zähl die Tage doch schon lang nicht mehr

Die jetzt zwischen uns liegen

Die Last zu vergessen fällt mir schwer

Ich will mich auch gar nicht besiegen

Zu verstehen was war fällt mir nicht leicht

Hab den Kopf voller Bilder

Die Zeit sah uns zu, sagte: «Es reicht!»

Seitdem erleb ich alles gefiltert

Die Worte die uns zusammen brachten

Stehen noch immer im Raum

War zu dumm, auf die Zeichen zu achten

Hoffnung gibt es kaum

Zoals altijd loop ik door de stad

Er is iets anders ik weet niet wat

Ik voel me uitgeput en uitgeput

Het moet meer zijn dan dat

Het lijkt me niet eens meer grappig

Dat de wereld me helemaal koud laat

Alsof ik alleen een binnenoor had

Alsof het alleen ik en de rest is

Ik vind het niet eens meer leuk om vrienden te zien

Niemand vraagt ​​ook naar mij

Lig vooral thuis, laat me gaan

Er is niemand anders hier

Ik heb de dagen al lang niet meer geteld

die nu tussen ons liggen

Het is moeilijk voor mij om de last te vergeten

Ik wil mezelf niet eens verslaan

Het is niet gemakkelijk voor mij om te begrijpen wat was

Heb mijn hoofd vol foto's

De tijd keek naar ons en zei: «Genoeg!»

Sindsdien ervaar ik alles gefilterd

De woorden die ons samenbrachten

Staat nog steeds in de kamer

Was te dom om op de borden te letten

Er is weinig hoop