Diario De Viaje - Federico Aubele

El día se va,

El azul se oscurece aquí,

El día que se va,

Y los sonidos se pierden así,

Parara,

La cálida inmensidad,

A orillas de un vasto mar,

Los barcos que parten ya,

Marcando principio y final,

Para-pa

Y justo cuando empiezo a cantar,

El mundo comienza a girar,

La primavera queda atrás,

Y los tonos cambian ya

No se que quedará,

Tampoco que es lo que se irá,

No se, no se que es lo que quedará.

Pero nada, nada se detendrá.

The day leaves,

The blue is getting darker here,

The day, it’s going,

And the sounds are lost this way.

The warm immensity,

To waves in a vast sea,

The ships already depart,

Marking the beginning and the end.

And just as I begin to sing,

The world starts to spin,

The spring stays behind,

And the sounds already change

I don’t know what will remain,

Nor what it is that will leave,

I don’t know, I don’t know what will stay,

But nothing, nothing can be stopped.

El día se va,

El azul se oscurece aquí,

El día que se va,

Y los sonidos se pierden así,

Parara,

La calida inmensidad,

Een orillas de un vasto mar,

Los barcos que parten ya,

Marcando principio y finale,

Para-pa

Y justo cuando empiezo a cantar,

El mundo comienza a girar,

La primavera queda atras,

Y los tonos cambian ya

Geen se que quedará,

Tampoco que es lo que se irá,

Geen se, geen se que es lo que quedará.

Pero nada, nada se detendra.

De dag vertrekt,

Het blauw wordt hier donkerder,

De dag, het gaat,

En de geluiden gaan op deze manier verloren.

De warme onmetelijkheid,

Om te golven in een uitgestrekte zee,

De schepen vertrekken al,

Het begin en het einde markeren.

En net als ik begin te zingen,

De wereld begint te draaien,

De lente blijft achter,

En de geluiden veranderen al

Ik weet niet wat er zal blijven,

Noch wat het is dat zal vertrekken,

Ik weet het niet, ik weet niet wat er zal blijven,

Maar niets, niets kan worden gestopt.